Britten: Seven Sonnets of Michelangelo, Op. 22 - Sonetto LV - Peter Pears, Бенджамин Бриттен

Tu sa, ch’io so, signor mie, che tu sai

Ch’i veni per goderti più da presso;

E sai ch’i' so, che tu sa' c’i' son desso:

A che più indugio a salutarci omai?

Se vera è la speranza che mi dai

Se vero è 'l buon desio che m'è concesso

Rompasi il mur fra l’uno e l’altro messo;

Chè doppia forza hann' i celati guai

S’i' amo sol di te, signor mie caro

Quel che di te più ami, non ti sdegni;

Che l’un dell’altro spirto s’innamora

Quel che nel tuo bel volto bramo e 'mparo

E mal compres' è degli umani ingegni

Chi 'l vuol veder, convien che prima mora

Білесіз бе, мен білемін, ханымдар, сіз білесіз

Сізге жақынырақ рахат алуға келгеніңіз;

Сіз менің білетінімді білесіз, мен екенімді білесіз:

Енді бізбен амандасу үшін тағы не кешігу керек?

Маған берген үмітің рас болса

Егер рас болса, бұл маған берілген жақсы тілек

Мур бір және екінші қою арасында бұзылған;

Қос күш үшін жасырын қиындықтар бар

Иә, мен сені ғана жақсы көремін, қымбатты мырзам

Сіз өзіңіз туралы ең жақсы көретін нәрсені менсінбейсіз;

Бір-бірінің рухының ғашық болуы

Сенің сұлу жүзіңде мен аңсайтыным - мпара

Ал бұл адам ақылынан деп түсінбедім

Кім көргісі келсе, алдымен өледі деп келіседі