Видел вия-вот те крест - КняZz

Как на хуторе пели песни в ночи парубки,

И луна в Днепре отражаясь плыла вдоль реки.

Лишь Лукьян мрачен был

И горилку пил.

По своей жене, что на днях схоронил, горевал,

Накануне в мир загробный проход отыскал,

Как туда он сходил

То и дело твердил.

Видел Вия, вот те крест

И бежал я прочь из проклятых мест.

Поднял веки он, и мне

Больше не плясать с вами при луне.

Лишь во тьме жену он свою разглядел,

За спиной кто-то заревел:

«Как явиться сюда смел живой!?

Мне в глаза посмотри,

Сам умрешь до зари!»

Видел Вия, вот те крест

И бежал я прочь из проклятых мест.

Поднял веки он, и мне

Больше не плясать с вами при луне.

Бес Лукьяна обуял,

Видит — хутор вдруг преисподней стал:

«Видно, правду Вий сказал!»-

Осушив бутыль он замертво упал.

Жігіттер түнде фермада қалай ән айтты,

Ал Днепрде шағылысқан ай өзен бойымен қалықтады.

Тек Лукьян ғана көңілсіз еді

Ал ол арақ ішті.

Жақында жерленген әйелі үшін қайғырып,

Дүние қарсаңында ақыретті тапты,

Ол жерге қалай жетті

Ол айта берді.

Мен Вианы көрдім, міне, бұл крест

Ал мен қарғыс атқан жерлерден қашып кеттім.

Ол қабағын көтерді, мен

Енді сізбен ай сәулесінде билеу болмайды.

Тек қараңғыда әйелін көрді,

Артынан біреу айқайлады:

«Мұнда тірі келуге қалай дәтің бар!?

Менің көзіме қара

Таң атқанша өзің өлесің!»

Мен Вианы көрдім, міне, бұл крест

Ал мен қарғыс атқан жерлерден қашып кеттім.

Ол қабағын көтерді, мен

Енді сізбен ай сәулесінде билеу болмайды.

Лукянды жын ұстап алды,

Ол ферманың кенеттен қылмыс әлеміне айналғанын көреді:

«Вийдің шындықты айтқаны көрініп тұр!»

Бөтелкені ағызып алған ол өліп қалды.