Осень нашей любви - Владимир Кузьмин

Память снова сердце колит,

не уйти от этой боли мне,

за окном все пожелтело,

счастье снова не успело, нет.

Нас врасплох застала осень,

у любви прощения просим мы.

Что случилось с тобой?

Просто осень пришла…

Солнце редкими лучами,

попрощаться хочет с нами вновь.

То мечтою окрыляет, то сомнением

отравляет кровь.

Я люблю тебя как прежде и

живу в святой надежде, что!

Будет все хорошо, до живем до весны!

Есте қалғаны тағы да жүрегімді ауыртады

Мен үшін бұл азаптан құтылма,

терезе сыртында бәрі сарғайып кетті,

бақыт қайтадан сәтсіздікке ұшырады, жоқ.

Күз бізді таң қалдырды

махаббаттан кешірім сұраймыз.

Саған не болды?

Күз келді...

Сирек сәулелері бар күн

бізбен тағы да қоштасқысы келеді.

Ол арманмен, содан кейін күмәнмен шабыттандырады

қанды уландырады.

Мен сені бұрынғыдай жақсы көремін және

Мен сол қасиетті үмітпен өмір сүремін!

Көктемге дейін өмір сүргенше бәрі жақсы болады!