The Holy Sonnets of John Donne, Op. 35: Sonnet I: Thou hast made me - Steuart Bedford, Philip Langridge, Бенджамин Бриттен

Thou hast made me, and shall thy work decay?

Repaire me now, for now mine end doth haste

I runne to death, and death meets me as fast

And all my pleasures are like yesterday;

I dare not move my dim eyes anyway

Despaire behind, and death before doth cast

Such terror, and my feeble flesh doth waste

By sinne in it, which it t’wards Hell doth weigh;

Onely thou art above, and when t’wards thee

By thy leave I can looke, I rise againe;

But our old subtle foe so tempteth me

That not one houre myselfe can I sustaine;

Thy Grace may wing me to prevent his art

And thou like Adamant draw mine iron heart

Сен мені жараттың, ал сенің ісің ыдырай ма?

Мені түзетіңіз, әзірге менің соңым асығады

Мен өлімге жүгіремін, ал өлім маған тез кездеседі

Менің барлық рахаттарым кешегідей;

Мен бәрібір көздерімді қозғалтпаңыз

Үмітсіздік артта, өлім алдында

Осындай үрей мен әлсіреген денем құрып кетеді

Тозаққа қарай салмағы бар күнә арқылы;

Жалғыз сен жоғарыдасың, ал саған қараған кезде

Сіздің рұқсатыңызбен қарай аламын, қайта тұрамын;

Бірақ біздің ескі нәзік жауымыз мені азғырды

Мен бір сағатта шыдай алмаймын;

Сіздің рақымдылығыңыз оның өнеріне тосқауыл қоюға  мені қандыру  мүмкін

Ал сен Адамант менің темір жүрегімді салғанды ​​ұнатасың