Караван - Новелла Матвеева

Мой караван шагал через пустыню,

Мой караван шагал через пустыню

Первый верблюд о чем-то с грустью думал,

И остальные вторили ему.

И головами так они качали,

Словно о чем-то знали, но молчали,

Словно о чем-то знали, но не знали:

Как рассказать, когда, зачем, кому…

Змеи шуршали среди песка и зноя…

Что это там?

Что это там такое?

Белый корабль, снастей переплетенье,

Яркий флажок, кильватер голубой…

Из-под руки смотрю туда, моргая:

Это она!

Опять — Фата-моргана!

Это ее цветные сновиденья

Это ее театр передвижной!

Путь мой далек.

На всем лежит истома.

Я загрустил: не шлют письма из дома…

«Плюй ты на все!

Учись, брат, у верблюда!»

—

Скажет товарищ, хлопнув по плечу.

Я же в сердцах пошлю его к верблюду,

Я же — в сердцах — пошлю его к верблюду:

И у тебя учиться, мол, не буду,

И у верблюда — тоже не хочу.

Друг отошел и, чтобы скрыть обиду,

Книгу достал, потрепанную с виду,

С грязным обрезом, в пестром переплете,

Книгу о том, что горе не беда…

…Право, уйду!

Наймусь к фата-моргане:

Буду шутом в волшебном балагане,

И никогда меня вы не найдете:

Ведь от колес волшебных нет следа.

Но караван все шел через пустыню,

Но караван шагал через пустыню,

Шел караван и шел через пустыню,

Шел потому, что горе — не беда.

Менің керуенім шөл далада жүрді

Менің керуенім шөл далада жүрді

Бірінші түйе мұңайып бірдеңені ойлап,

Ал қалғандары оны қайталады.

Осылайша олар бастарын шайқады,

Олар бір нәрсе туралы білетін сияқты, бірақ үнсіз қалды,

Олар бірдеңе туралы білетін, бірақ білмеген сияқты:

Қашан, неге, кімге...

Жыландар құм мен ыстықтың арасында сыбдырлады...

Онда не бар?

Онда не бар?

Ақ кеме, тісті беріліс,

Жарқын ту, көк оян...

Қолтығымның астынан мен сол жаққа қараймын, жыпылықтап:

Бұл сол!

Тағы да - Фата Моргана!

Бұл оның түрлі-түсті армандары

Бұл оның жылжымалы театры!

Менің жолым алыс.

Барлығында тоқырау бар.

Мен қынжылдым: үйден хат жібермейді...

«Бәріне түкір!

Түйеден үйрен, ағайын!».

—

Дос иығына шапалақтап айтады.

Бірақ мен оны түйеге жіберемін,

Бірақ мен - жүрегімде - оны түйеге жіберемін:

Ал мен сенен үйренбеймін, дейді.

Ал мен түйені де қаламаймын.

Бір досы кетіп қалды да, қорлауды жасыру үшін

Мен кітапты шығардым, түрі тозған,

Лас кесілген, түрлі-түсті байлаумен,

Қайғы-қайғы проблема емес екендігі туралы кітап ...

...Дұрыс, мен кетемін!

Фата Моргананы жалдаңыз:

Мен сиқырлы стендте әзілкеш боламын,

Ал сен мені ешқашан таба алмайсың:

Өйткені, сиқырлы дөңгелектердің ізі де жоқ.

Бірақ керуен шөлді аралай берді,

Бірақ керуен шөлді басып өтті,

Керуен болды және шөлді аралады,

Мен бардым, өйткені қайғы-қасірет проблема емес.