Ночной разговор - Булат Окуджава

-- Мой конь притомился, стоптались мои башмаки.

Куда же мне ехать?

Скажите мне, будьте добры.

-- Вдоль Красной реки, моя радость, вдоль Красной реки,

до Синей горы, моя радость, до Синей горы.

-- А где ж та река, та гора?

Притомился мой конь.

Скажите, пожалуйста, как мне добраться туда?

-- На ясный огонь, моя радость, на ясный огонь,

езжай на огонь, моя радость, найдешь без труда.

-- А где же тот ясный огонь, почему не горит?

Сто лет подпираю я небо ночное плечом…

-- Фонарщик был должен зажечь, да фонарщик тот спит,

фонарщик-то спит, моя радость, а я ни причем.

И снова он едет один без дороги во тьму.

Куда же он едет, ведь ночь подступила к глазам!..

-- Ты что потерял, моя радость?

-- кричу я ему.

А он отвечает: -- Ах, если б я знал это сам!

-Атым шаршады, аяқ киімім тозды.

Мен қайда барамын?

Өтінемін айтыңызшы.

-- Қызыл өзен бойында, қуанышым, Қызыл өзен бойында,

Көк тауға, қуанышым, Көк тауға.

-Ал анау өзен, анау тау қайда?

Менің атым шаршады.

Маған қалай жетуге болатынын айта аласыз ба?

- Ашық отқа, қуанышым, мөлдір отқа,

отқа бар, қуанышым, қиналмай табасың.

-Ал анау мөлдір от қайда, неге жанбайды?

Жүз жыл бойы мен түнгі аспанды иығыммен тіредім...

- Шамды жарықтандырушы оны жағуы керек еді, бірақ ол ұйықтап жатыр,

Шам шам ұйықтап жатыр, менің қуанышым, бірақ менің оған қатысым жоқ.

Ол тағы да қараңғылыққа жолсыз жалғыз мінеді.

Ол қайда барады, өйткені оның көзіне түн түсті!..

- Не жоғалттың, қуанышым?

Мен оған айқайлаймын.

Сонда ол былай деп жауап береді: – Әй, мұны өзім білсем ғой!