Медсестричка - Михаил Шуфутинский

В начале марта где-то снег сыпал до рассвета, на стриженых, без шапок и без

шляп,

С фамилией на бирке, в районы Индигирки из камер забирали на этап.

Там было множество мастей, улыбок, жестов, новостей, и посмотреть бы это все со

стороны —

Как будто в стареньком кино, друзья, не видевшись давно, сошлись на встречу

после длительной войны.

Как будто в стареньком кино, друзья, не видевшись давно, сошлись на встречу

после длительной войны.

Начальничек конвоя в колонну всех по трое погнал бегом через тюремный двор,

А у ворот на вышках со звездами мальчишки заученно проверили затвор.

Один метнулся на «рывок», но головой в сугроб кивок, и тело за ноги в подвал

поволокли,

И наплевать теперь ему на золотую Колыму и на раскопки крайнесеверной земли.

И наплевать теперь ему на золотую Колыму и на раскопки крайнесеверной земли.

Но сквозь метели сетку не разглядеть «запретку», стрелок с винтовкой малость

оплошал,

И пуля хоть куснула, но сердце обогнула, беглец еще прерывисто дышал.

В тюремном лазарете хирург при слабом свете доставленного сразу же на стол.

Накрашенная ярко девчонка-санитарка спешила и готовила укол.

Он заключенный — ну, и что ж?

Зато собою так хорош!

И сколько смертными

статьями не суди,

Но вот уже в который раз не оторвать ей робких глаз от этой сильной

забинтованной груди.

Но вот уже в который раз не оторвать ей робких глаз от этой сильной

забинтованной груди.

В натопленной палате под простыней, в халате, на стенке даже радио поет.

Торопятся недели, за решеткой звон капели, беглец уже и на ноги встает.

И так проходит день за днем, а сердце девичье огнем: знать, для любви решеток

нет и нету крыш.

Девчонка шепчет: «Мой родной, мне без тебя не жить одной, прокуратуре это разве

объяснишь?»

«Мой родной, мне без тебя не жить одной, прокуратуре это разве объяснишь?»

И вот апрельский вечер, охрана горбит плечи, несется санмашина через двор.

Взглянули по привычке: в кабине — медсестричка, работникам — «зеленый светофор».

И что на утро было там!

Хлопот конвою и постам: найти ни зека, ни сестричку не

могли.

И непонятно, почему им наплевать на Колыму и на раскопки крайнесеверной земли?

«Мой родной, мне без тебя не жить одной, прокуратуре это разве объяснишь?»

Наурыздың басында бір жерде қар таңға дейін жауды, қырқылған, қалпақсыз және жоқ

қалпақ,

Тегтегі фамилиямен олар камералардан сахнаға дейін Индигирка аудандарына жеткізілді.

Көптеген костюмдер, смайликтер, ым-ишара, жаңалықтар болды және сіз бәрін көре аласыз

жақтары -

Ескі кинодағыдай көптен көрмеген достар кездесуге келісті

ұзақ соғыстан кейін.

Ескі кинодағыдай көптен көрмеген достар кездесуге келісті

ұзақ соғыстан кейін.

Колонна басшысы колоннаға үшеуінің барлығын түрме ауласы арқылы айдап шықты,

Ал жұлдызды мұнаралардағы қақпада балалар жаттап алған жапқышты тексерді.

Біреуі «еркекке» жүгірді, бірақ басын қар үйіндісіне, ал денесін аяғымен жертөлеге жіберді.

сүйреп,

Енді ол алтын Колыма мен қиыр солтүстік жердегі қазба жұмыстарына мән бермейді.

Енді ол алтын Колыма мен қиыр солтүстік жердегі қазба жұмыстарына мән бермейді.

Бірақ боранды тор арқылы сіз «тыйым салуды» көре алмайсыз, мылтықпен атқыш аз.

жаңылды

Оқ тіпті тістеп, жүрегін дөңгелетіп жіберді, қашқын әлі де үзіліп дем алып жатты.

Түрменің ауруханасында хирург әлсіз жарықта дереу үстелге жеткізілді.

Ашық боялған медбике қыз асығып, укол дайындады.

Ол тұтқын - сонда не?

Бірақ ол өте жақсы!

Және қаншама өлім

мақалалар бойынша баға бермеңіз,

Бірақ оның қорқақ көздерін он екі рет бұл күштіден жұлып алу мүмкін емес

таңылған кеуде.

Бірақ оның қорқақ көздерін он екі рет бұл күштіден жұлып алу мүмкін емес

таңылған кеуде.

Жылытылған палатада, жайманың астында, халатпен, қабырғада тіпті радио да ән айтады.

Апталар зымырап өтіп жатыр, темір тордың ар жағындағы тамшылар шырылдауда, қашқын аяғынан тұрып кетті.

Міне, күн өткен сайын қыздың жүрегі өртеніп барады: білу, торға деген сүйіспеншілік үшін

шатырлар жоқ және жоқ.

Қыз сыбырлайды: «Қымбаттым, мен сенсіз жалғыз өмір сүре алмаймын, бұл шынымен де прокуратура ма?

түсіндіру?»

«Қымбаттым, мен сенсіз жалғыз тұра алмаймын, мұны прокуратураға түсіндіре аласың ба?»

Міне, сәуірдің кеші, күзетшілер иықтарын бүгіп, жедел жәрдем ауланы аралап өтеді.

Олар әдеттен тыс жалт қарады: кабинада медбике, жұмысшыларға арналған «жасыл бағдаршам» бар.

Таңертең не болды!

Конвой мен посттардың қиындығы: сотталушыны да, қарындасты да табу

мүмкін.

Неліктен олар Колымаға және қиыр солтүстік жердегі қазбаларға назар аудармайтыны түсініксіз?

«Қымбаттым, мен сенсіз жалғыз тұра алмаймын, мұны прокуратураға түсіндіре аласың ба?»