Обстановочка - Александр Градский, Группа Скоморохи

Ревет сынок, побит за двойку с плюсом.

Жена на локоны взяла последний рубль.

Супруг, убитый лавочкой и флюсом, подсчитывает месячную убыль.

Кряхтят на счетах жалкие копейки.

Покупка зонтика и дров пробила брешь.

А розовый капот из бумазейки, бросает в пот склонившуюся плешь.

Над самой головой насвистывает чижик, хоть птичка божая не кушала с утра.

На блюдце киснет одинокий рыжик, но водка выпита до капельки вчера.

Дочурка под кроватью ставит кошке клизму.

В наплыве счастья полуоткрывши рот.

А кошка, мрачному предавшись пессимизму, трагичным голосом взволнованно орет.

Безбровая сестра в облезлой кацавейке насилует простуженный рояль,

А за стеной жиличка белошвейка поет романс — «Пойми мою печаль…»

Как не понять… В столовой тараканы, оставя черствый хлеб, задумались слегка.

В буфете дребезжат сочуственно стаканы и сырость капает слезами с потолка.

Арқылдаған ұлы, екі есе плюс үшін ұрған.

Әйелі бұйралар үшін соңғы рубльді алды.

Орындық пен флюспен өлтірілген күйеуі ай сайынғы шығынды есептейді.

Шоттарда аянышты тиындар дірілдейді.

Қолшатыр мен отын сатып алу бұзылған.

Ал бумазиннен жасалған алқызыл капюшон, еңкейген тақыр дақты терге тастайды.

Тәңір құсы таңнан бері тамақ ішпесе де, басыңды ысқырып тұр.

Жалғыз имбирь тәрелкеде қышқыл, бірақ кешегі арақ тамшысын ішкен.

Төсек астындағы қызы мысыққа клизма жасайды.

Бақыттың ағынында, Жартылай ашылған ауыз.

Ал мұңды пессимизмге бой алдырған мысық қайғылы дауыспен толқып айғайлайды.

Қассыз әпке тозған кацавейка суық пианиноны зорлайды,

Ал қабырғаның артында тігінші романс айтады - «Менің мұңымды түсін ...»

Қалай түсінбеу керек ... Асханада тарақандар, ескірген нандарды қалдырып, біраз ойланды.

Швед үстелінде стақандар жанашырлықпен сылдырлады, төбеден жас тамшылайды.