Я - Гойя - Александр Градский, Группа Скоморохи

Я — Гойя!

Глазницы воронок мне выклевал ворог, слетая на поле нагое.

Я горе, я горе.

Я голос

Войны, городов, головни на снегу сорок первого года.

Я голод, я голод.

Я горло!

Повешенной бабы, чье тело, как колокол, било над площадью голой.

Я — Гойя!

О гроздья возмездья!

Вбил залпом, на запад я пепел незваного гостя.

И в мемориальное небо вбил крепкие звезды, как гвозди.

Я — Гойя!

Я — Гойя!

Я — Гойя!

Я — Гойя!

Мен Гойямын!

Шұңқырлардың көз саңылаулары мен үшін жау қағып, жалаңаш далаға ұшып кетті.

Мен мұңмын, қайғымын.

Мен дауыспын

Соғыстар, қалалар, қарда қырық бір.

Мен ашпын, мен ашпын.

Мен жұлдырумын!

Қоңыраудай денесі жалаңаш алаңды соққан асылған әйел.

Мен Гойямын!

Әй, жаза жүзімдері!

Мен волейболмен айдадым, батысқа қарай бөтеннің күлі.

Және ол күшті жұлдыздарды мемориалдық аспанға шегедей қағып жіберді.

Мен Гойямын!

Мен Гойямын!

Мен Гойямын!

Мен Гойямын!