Песенка о Моцарте - Булат Окуджава

Моцарт на старенькой скрипке играет.

Моцарт играет, а скрипка поет.

Моцарт отечества не выбирает —

просто играет всю жизнь напролет.

Ах, ничего, что всегда, как известно,

наша судьба — то гульба, то пальба…

Не оставляйте стараний, маэстро,

не убирайте ладони со лба.

Где-нибудь на остановке конечной

скажем спасибо и этой судьбе,

но из грехов своей родины вечной

не сотворить бы кумира себе.

Ах, ничего, что всегда, как известно,

наша судьба — то гульба, то пальба…

Не расставайтесь с надеждой, маэстро,

не убирайте ладони со лба.

Коротки наши лета молодые:

миг —

и развеются, как на кострах,

красный камзол, башмаки золотые,

белый парик, рукава в кружевах.

Ах, ничего, что всегда, как известно,

наша судьба — то гульба, то пальба…

Не обращайте вниманья, маэстро,

не убирайте ладони со лба.

Моцарт ескі скрипкада ойнайды.

Моцарт ойнайды, скрипка ән салады.

Моцарт өз Отанын таңдамайды -

оны үнемі ойнайды.

О, әрқашан белгілі ештеңе жоқ

Біздің тағдырымыз енді ермек, содан кейін ату...

Күш-жігерді қалдырмаңыз, маэстро,

алақаныңызды маңдайыңыздан шығармаңыз.

Соңғы аялдамада бір жерде

Осы тағдырға шүкір дейік,

бірақ мәңгілік Отанының күнәларынан

өзіңізге кумир жасау емес.

О, әрқашан белгілі ештеңе жоқ

Біздің тағдырымыз енді ермек, содан кейін ату...

Үмітпен бөліспе, маэстро,

алақаныңызды маңдайыңыздан шығармаңыз.

Біздің жас жазымыз қысқа:

сәт -

және отқа шашылғандай,

қызыл камзол, алтын аяқ киім,

ақ шашты, шілтер жеңдер.

О, әрқашан белгілі ештеңе жоқ

Біздің тағдырымыз енді ермек, содан кейін ату...

Назар аудармаңыз, маэстро,

алақаныңызды маңдайыңыздан шығармаңыз.