Tam-Tam De L'Afrique - IAM

Ils sont arrivés un matin par dizaines par centaines

Sur des monstres de bois aux entrailles de chaînes

Sans bonjours ni questions, pas même de présentations

Ils se sont installés et sont devenus les patrons

Puis se sont transformés en véritables sauvages

Jusqu'à les humilier au plus profond de leur âme

Enfants battus, vieillards tués, mutilés

Femmes salies, insultées et déshonorées

Impuissants, les hommes enchaînés subissaient

Les douloureuses lamentations de leur peuple opprimé

Mais chacun d’entre eux en lui-même se doutait

Qu’il partait pour un voyage dont il ne rentrerait jamais

Qu’il finirait dans un port pour y être vendu

Il pleurait déjà son pays perdu

Traité en inférieur à cause d’une différence de couleur

Chaque jour nouveau était annonciateur de malheur

Au fond des cales où on les entassait

Dans leurs esprits les images défilaient

Larmes au goût salé, larmes ensanglantées

Dans leurs esprits, longtemps retentissaient

Les champs de la partie de leur être qu’on leur a arrachée

Mais sans jamais tuer l’espoir qui les nourrissait

Qu’un jour, il retrouveraient ces rivages féeriques

D’où s'élèvent à jamais les tam-tam de l’Afrique

Les tam-tam de l’Afrique

Les tam-tam de l’Afrique

Perchés sur une estrade, groupés comme du bétail

Jetés de droite à gauche tels des fétus de paille

Ils leur ont inculqué que leur couleur était un crime

Ils leur ont tout volé, jusqu'à leurs secrets les plus intimes

Pillé leur culture, brûlé leurs racines

De l’Afrique du Sud, jusqu’aux rives du Nil

Et à présent pavoisent les usurpateurs

Ceux qui ont un bloc de granite à la place du cœur

Ils se moquaient des pleurs et semaient la terreur

Au sein d’un monde qui avait faim, froid et peur

Et qui rêvait de courir dans les plaines paisibles

Où gambadaient parfois les gazelles magnifiques

Ah!

Yeh, qu’elle était belle la terre qu’ils chérissaient

Où, à portée de leurs mains poussaient de beaux fruits frais

Qui s’offraient aux bras dorés du soleil

Lui qui inondait le pays de ses étincelles

Et en fermant les yeux à chaque coup reçu

Une voix leur disait que rien n'était perdu

Alors ils revoyaient ces paysages idylliques

Où résonnaient encore les tam-tam de l’Afrique

Les tam-tam de l’Afrique

Les tam-tam de l’Afrique

Jazzy, rappelle leur, my brother

Qu’ils gardent une parcelle de leur cœur

Et que le sang qui a été versé

Ne l’a été que pour qu’ils puissent exister

Les enfants qui naissaient avaient leur destin tracé:

Ils travailleraient dans les champs jusqu'à leur dernière journée

Pour eux, pas de «4 heures», encore moins de récré

Leurs compagnons de chaque jour étaient la chaleur et le fouet

Sur leur passage, on les fuyait comme le malin

En ces temps-là, il y avait l’homme noir et l'être humain

Décrété supérieur de par sa blanche couleur

En oubliant tout simplement son malheur antérieur

Il assouvissait son instinct dominateur

En s’abreuvant de lamentations, de cris, de tristes clameurs

Qui hantaient les forêts longtemps après son passage

Et l’esprit de ceux qui finissaient esclaves

De génération en génération, crimes et destructions

Le peuple noir a dû subir les pires abominations

Et le tempo libère mon imagination

Me rappelle que ma musique est née dans un champ de coton

Mais non, je ne suis pas raciste par mes opinions

Non pas de la critique mais une narration

Je raconte simplement ces contrées fantastiques

Et je garde dans mon cœur les tam-tam de l’Afrique

Олар бір күні таңертең оннан, жүзден бастап келді

Тізбектердің ішектері бар ағаш құбыжықтарда

Сәлем немесе сұрақтар, тіпті таныстыру да жоқ

Олар қоныстанып, бастық болды

Содан кейін нағыз жабайыларға айналды

Оларды жан дүниесінде қорлағанша

Балаларды ұрып-соғады, қарттарды өлтірді, кесіп тастады

Ластанған, қорланған, ар-намысы бұзылған әйелдер

Күшсіз, шынжырланған адамдар зардап шекті

Өздерінің езілген халқының азапты зары

Бірақ олардың әрқайсысы өзінен күдіктенеді

Ол сапарға бара жатқанын, ол ешқашан оралмайтынын

Ол сатылатын портта аяқталады

Жоғалған елін жоқтап та үлгерді

Түс айырмашылығына байланысты төмендетілді

Әрбір жаңа күн қасірет әкелді

Олар үйілген трюмдердің түбінде

Олардың санасында бейнелер шеруге шықты

Тұзды көз жас, қанды көз жас

Олардың ойларында ұзақ жаңғырды

Олардан жыртылған болмыс бөлігінің өрістері

Бірақ оларға нәр берген үмітті ешқашан өлтірмей

Бір күні олар сол ертегі жағалауларын қайта табады

Африканың том-томдары мәңгі көтерілетін жерден

Африканың там-тамдары

Африканың там-тамдары

Перронға қонған, Малдай топтасып

Сабанның талшықтарындай жан-жаққа лақтырған

Олар өздерінің түсі қылмыс екенін үйретті

Олар олардан бәрін, тіпті ең жақын құпияларын да ұрлады

Мәдениетін талан-таражға салды, тамырын өртеп жіберді

Оңтүстік Африкадан Ніл өзенінің жағасына дейін

Ал енді басып алушылар шеруі

Жүрек орнына гранит блогы барлар

Олар жылағаны мазақтап, үрей тудырды

Аш, суық және қорқынышты әлемде

Ал бейбіт жазықта жүгіруді армандаған

Ғажайып қарақұйрықтар кейде қыдыратын жерде

Ах!

Ей, олар қастерлеген жер қандай әдемі еді

Олардың қолдары жететін жерде әдемі жаңа піскен жемістер өсті

Күннің алтын құшағына өздерін ұсынғандар

Елді ұшқынымен су басқан

Әр алған соққымен көзімді жұмып

Бір дауыс оларға ештеңе жоғалмағанын айтты

Осылайша олар бұл керемет пейзаждарды қайта көрді

Африканың том-томдары әлі де жаңғырған жерде

Африканың там-тамдары

Африканың там-тамдары

Джаззи, есіңе түсірші, бауырым

Олар жүректерінің бір бөлігін сақтайды

Ал төгілген қан

Олар өмір сүре алатындай болды

Дүниеге келген балалардың тағдыры суреттелген:

Олар соңғы күніне дейін егістікте жұмыс істейтін

Олар үшін «4 сағат» жоқ, одан да аз үзіліс

Олардың күнделікті серігі ыстық пен қамшы болды

Жолда біз олардан зұлым адам сияқты қашып кеттік

Ол заманда қара адам мен адам болған

Өзінің ақ түсімен жоғары тұрған

Бұрынғы бақытсыздықты ұмыту арқылы

Ол өзінің үстемдік ететін инстинктіне ерік берді

Жоқтау, жылау, мұңды жылау ішу

Ол өткеннен кейін ормандарды кім аңдыды

Ал құлдыққа түскендердің санасы

Ұрпақтан ұрпаққа, қылмыс пен бүліну

Қара халық ең ауыр жиіркенішті азапқа ұшырады

Ал қарқын менің қиялымды босатады

Менің музыкам мақта алқабында туғанын еске түсіреді

Бірақ жоқ, мен өз пікірім бойынша нәсілшіл емеспін

Сын емес, әңгіме

Мен жай ғана осы фантастикалық жерлерді айтып отырмын

Ал мен Африканың том-томдарын жүрегімде сақтаймын