Ночной гость - Зоопарк

Сегодня ночью, где-то около трех часов,

Я поймал на себе чей-то взгляд.

Я оглянулся и в зеркале увидел его,

Я знал его много лет назад.

Мы уставились с ним друг на друга —

Я не знал, кто он, он не знал, кто я.

Я улыбнулся ему, он улыбнулся в ответ,

Я решил, что мы с ним друзья.

Но я не знал, чего ему нужно,

Я не знал, о чем с ним говорить.

Я сказал: «Прости, уже поздно»,

Но он не хотел уходить.

И я заглянул ему в глаза,

Но ничего не увидел в них.

Мне стало страшно: я никогда

Не видел глаз настолько чужих.

Он смотрел на меня с упреком,

Он смотрел на меня, как судья.

Я не мог оторвать свой взгляд,

Я не знал, где он, я не знал, где я.

И я подумал: если он пришел сегодня,

То завтра он вернется опять.

И я разбил это зеркало ко всем чертям

И с чистой душой лег спать.

Бүгін түнде сағат үш шамасында,

Мен біреудің көзін алдым.

Мен артыма қарасам, оны айнадан көрдім,

Мен оны көп жылдар бұрын білдім.

Біз онымен бір-бірімізге қарадық -

Мен оның кім екенін білмедім, ол менің кім екенімді білмеді.

Мен оған күлдім, ол да күлді,

Мен доспыз деп шештім.

Бірақ мен оған не керек екенін білмедім

Мен онымен не туралы сөйлесерімді білмедім.

Мен: «Кешіріңіз, кеш батады» дедім.

Бірақ ол кеткісі келмеді.

Ал мен оның көзіне қарадым,

Бірақ мен олардан ештеңе көрмедім.

Мен қорқып кеттім: мен ешқашан

Мен мұндай бөтен көздерді ешқашан көрген емеспін.

Ол маған қорлықпен қарады,

Ол маған судья сияқты қарады.

Мен көзімді ала алмадым

Мен оның қайда екенін білмедім, мен қайда екенімді білмедім.

Мен ойладым: егер ол бүгін келсе,

Сосын ертең қайтады.

Ал мен бұл айнаны тозаққа сындырдым

Және таза жанмен төсекке жатты.