Старые раны - Зоопарк

Я привык к тому, что всю жизнь мне везло, но я поставил на двойку, а вышел «зеро»,

И вот самоубийца берется за перо и пишет.

И скрип пера по бумаге, как предсмертный хрип, мой евнух был героем,

но он тоже погиб,

Я кричу, но ты не слышишь мой крик и никто не слышит.

Я встаю и подхожу к открытому окну, вызывая тем самым весь мир на войну,

Я взрываю мосты, но я никак не пойму: кто их строил?

И последний автобус ушел уже давно, и денег на такси мне не хватит все равно,

Я видел все это когда-то в кино и все равно я расстроен.

Припев:

Но не пугайся, если вдруг ты услышишь ночью странный звук,

Все в порядке, просто у меня открылись старые раны!

И я пишу стихи всю ночь напролет, зная наперед, что их никто не прочтет,

Зачем я жду рассвета, рассвет не придет, кому он нужен.

Слава Богу, осталась бутылка вина, но, как-то странно, ползет на стену стена

И я посередине, но я сам виноват, и, к тому же, простужен.

Припев:

Но не пугайся, если вдруг ты услышишь ночью странный звук,

Все в порядке, просто у меня открылись старые раны!

И даже тишина звенит в моих ушах, и стрелки, почему-то, застыли в часах,

И дым в глазах, и цепь на руках, и нечего есть.

Но все будет не так, как оно быть должно, все будет именно так — другого не

дано,

И все же, как бы я хотел, что бы ты была здесь.

Но на завтра ожидается странный прогноз, к тому же я остался без папирос,

И в каждой клетке нервов горит свой вопрос, но ответ не найти,

Но так ли я уверен, что мне нужен ответ, я просто часть мира, которого нет,

Припев:

Но не пугайся, если вдруг ты услышишь ночью странный звук,

Все в порядке, просто у меня открылись старые раны!

Өмiр бойы жолым болғанына көнiп қалғанмын, бәсiм бәс едiм де, «нөл» шықты,

Сөйтіп, суицид қолына қалам алып жазады.

Қағаздағы қалам тырнағы, өлім сылдырындай, менің уәзірім батыр болды,

бірақ ол да қайтыс болды

Мен айқайлаймын, бірақ сіз менің айқайымды естімейсіз және ешкім естімейді.

Мен тұрып, ашық терезеге барамын, осылайша бүкіл әлемді соғысқа шақырамын,

Мен көпірлерді жарып жіберемін, бірақ түсінбеймін: оларды кім салды?

Соңғы автобус баяғыда кетті, менде таксиге ақша жетпейді,

Мен мұның бәрін бір рет кинодан көрдім, сонда да көңілім қалды.

Хор:

Бірақ түнде кенеттен біртүрлі дыбыс естісеңіз, қорықпаңыз,

Ештеңе емес, менің басымда ескі жаралар ашылды!

Ал мен түні бойы өлең жазамын, оларды ешкім оқымайтынын алдын ала біліп,

Таңды неге күтіп жүрмін, таң атпайды, кімге керек.

Құдайға шүкір, бір бөтелке шарап қалды, бірақ, әйтеуір, қабырға қабырғаға жылап жатыр.

Ал мен ортасындамын, бірақ мен кінәлімін, оның үстіне суық тиіп кеттім.

Хор:

Бірақ түнде кенеттен біртүрлі дыбыс естісеңіз, қорықпаңыз,

Ештеңе емес, менің басымда ескі жаралар ашылды!

Тіпті үнсіздік құлағымда шырылдап, қолдар қандай да бір себептермен сағатта қатып қалды,

Ал көздегі түтін, қолдағы шынжыр, жейтін ештеңе жоқ.

Бірақ бәрі бұрынғыдай болмайды, бәрі дәл солай болады - басқасы жоқ

берілген,

Сонда да сенің осында болғаныңды қалаймын.

Бірақ ертеңге біртүрлі болжам күтілуде, оның үстіне мен темекісіз қалдым,

Әр жүйке ұяшығында өз сұрағы жанып тұрады, бірақ жауап табылмайды,

Бірақ маған жауап керек екеніне сенімдімін бе, мен жоқ дүниенің бір бөлігімін?

Хор:

Бірақ түнде кенеттен біртүрлі дыбыс естісеңіз, қорықпаңыз,

Ештеңе емес, менің басымда ескі жаралар ашылды!