Придорожный куст - Евгений Григорьев – Жека

Едва приметная судьба тобою замкнута,

Та осень детства,

Мать на кухне звякнет банками,

Варенье делает с утра — катает крышечки,

А мне во двор к друзьям пора — парнишечке.

Надежно пачка сигарет от мамы спрятана,

Наш двор — в нём столько тайных мест — курнём с ребятами,

А если бабка из «седьмой», ворча, зацыкала,

Мы все в кино пойдём гурьбой про Яшку-цыгана.

Припев:

Придорожный куст по ветру мечется

Сколько их тех по жизни дорог?

А судьба, она даже не лечится,

Если ей нарисован был срок.

Замкнула осень семьдесят какого-то,

Меня на дядю при усах — на участкового,

И хулиганили-то так, без дела, к случаю,

С тех пор всё наперекосяк — хожу под тучею.

Сердитый взор бесцветных глаз людей с погонами,

Везут уже в который раз меня вагонами,

Та осень детства моего, как наваждение,

Тогда не ел, теперь хочу варения.

Припев:

Придорожный куст по ветру мечется

Сколько их тех по жизни дорог?

А судьба, она даже не лечится,

Если ей нарисован был срок.

Едва приметная судьба тобою замкнута,

Как осень та, ушла когда-то, навсегда,

Ползёт печаль угрюмых мест, стучит колесами,

Между судами, лагерями и допросами.

И на свободу много жадных взоров кинуто,

Вот только нами тут она давно покинута,

Идут «столыпины» скрипя, привычной линией,

А неприметную судьбу мою заклинило.

Припев:

Придорожный куст по ветру мечется

Сколько их тех по жизни дорог?

А судьба, она даже не лечится,

Если ей нарисован был срок.

Придорожный куст по ветру мечется

Сколько их тех по жизни дорог?

А судьба, она даже не лечится,

Если ей нарисован был срок.

Если ей нарисован был срок.

Көзге көрінбейтін тағдыр сені жауып тастады,

Балалық шағымның сол күзі

Ас үйдегі ана банкаларды шырылдатады,

Таңертең джем жасайды - қақпақтарды айналдырады,

Ал менің аулаға достарыма - балаға баратын кез келді.

Анасынан бір қорап темекі сенімді түрде жасырылған,

Біздің аула - онда көптеген құпия жерлер бар - біз жігіттермен темекі шегеміз,

Ал егер «жетіншіден» әжесі күңкілдеп, зацикал,

Біз бәріміз сыған Яшка туралы кинотеатрға барамыз.

Хор:

Жол жиегіндегі бұта желмен ұшып келеді

Олардың қаншасы өмірдегі жолдар?

Тағдыр, тіпті емделмейді,

Егер оның мерзімі болса.

Жабық күз жетпіс кейбіреулер,

Мені мұрт ағасы үшін – учаскелік полиция қызметкері үшін,

Олар сондай бұзақылар болды, айтпақшы,

Содан бері бәрі бұрыс болды - мен бұлт астында жүрмін.

Погонды адамдардың түссіз көздерінің ашулы көзқарасы,

Олар мені екі рет вагондармен алып бара жатыр,

Балалық шағымның сол күзі, құмарлық сияқты,

Содан тамақ жеген жоқпын, енді пісіргім келеді.

Хор:

Жол жиегіндегі бұта желмен ұшып келеді

Олардың қаншасы өмірдегі жолдар?

Тағдыр, тіпті емделмейді,

Егер оның мерзімі болса.

Көзге көрінбейтін тағдыр сені жауып тастады,

Сол күз сияқты, бір кеткен, мәңгілік,

Мұңды жердің мұңы дірілдеп, дөңгелектерді қағып,

Соттар, лагерьлер және жауап алулар арасында.

Көптеген ашкөз көзқарастар еркіндікке лақтырылады,

Бұл жерде біз ғана, ол әлдеқашан тастанды,

«Столыпиндер» келе жатыр, таныс саппен сықырлап,

Ал менің елеусіз тағдырым кептеліп қалды.

Хор:

Жол жиегіндегі бұта желмен ұшып келеді

Олардың қаншасы өмірдегі жолдар?

Тағдыр, тіпті емделмейді,

Егер оның мерзімі болса.

Жол жиегіндегі бұта желмен ұшып келеді

Олардың қаншасы өмірдегі жолдар?

Тағдыр, тіпті емделмейді,

Егер оның мерзімі болса.

Егер оның мерзімі болса.