Память-листва - Евгений Григорьев – Жека

Память-листва, далёкой осенью опять шелестит,

Там на губах девичьих привкус ветра снова горчит,

Ловит едва, казалось, то что на всегда потерял,

Память-листва, остановить не пробуй, там загулял.

Память-листва за ухо щиплет и до слёз трёт глаза,

Помнит слова, которых вслух тогда тебе не сказал,

Сколько жива, та осень, что пришла на помощь душе,

Память-листва, мне никому слов не сказать тех уже.

Припев:

Там листья, листья, листья кружат парами,

И имя твоё шепчут мне в тиши,

И двадцать пятыми всплывает кадрами,

Невидимая жизнь моей души.

Память-листва, не покидай меня сквозь зиму прошу,

Держит зима за горло так, что, ни живу, ни дышу,

И, возвратясь, мне её имя тихо вновь повтори,

Память-листва прости за то, что ты со мною внутри.

Припев:

Там листья, листья, листья кружат парами,

И имя твоё шепчут мне в тиши,

И двадцать пятыми всплывает кадрами,

Невидимая жизнь моей души.

Жад-жапырақ, алыс күзде тағы сыбдырлайды,

Онда, қыздың еріндерінде, желдің дәмі тағы ащы,

Ол мәңгі жоғалтқан нәрсені әрең ұстайды,

Жад-жапырақтар, тоқтауға тырыспаңыз, сіз сол жерде шашу шашып кеттіңіз.

Есте қалдырады - құлақтың артын шағып, көзді жастайды,

Ол сол кезде саған дауыстап айтпаған сөздерін есіне алады,

Жанды құтқарып келген күз қандай тірі,

Жад - бұл жапырақ, мен бұл сөздерді ешкімге айта алмаймын.

Хор:

Онда жапырақтар, жапырақтар, жапырақтар жұп болып айналады,

Сенің атың маған үнсіз сыбырлады,

Ал жиырма бестен жақтаулар пайда болады,

Менің жанымның көрінбейтін өмірі.

Жад-жапырақтары, мені қыста қалдырмаңыз, өтінемін,

Мен өмір сүрмеймін де, дем алмаймын деп қысты жұлдыруда ұстайды,

Қайтып оралып, оның есімін қайтадан маған қайталаңыз,

Жад-жапырақ, ішімде жанымда болғанымды кешір.

Хор:

Онда жапырақтар, жапырақтар, жапырақтар жұп болып айналады,

Сенің атың маған үнсіз сыбырлады,

Ал жиырма бестен жақтаулар пайда болады,

Менің жанымның көрінбейтін өмірі.