Листопады - Евгений Григорьев – Жека

В память настежь распахнута дверь, все дела взаперти,

Хорохорятся звоном лады под рукою фальшиво,

И из прожитых дней мне себя не заставить уйти,

Все миноры собрал я со струн своей песней унылой.

И назойливой мухой у самого сердца зудят,

Только светлая грусть, и по старым друзьям ностальгия,

От неё убежать, это как убежать от себя,

Листопадами дней забрала и в себе закружила.

Припев:

Кружит листопадами, и под ноги падает,

Жёлтыми нарядами, цифрами и датами,

Снами беспокойными, девочками стройными,

Мыслями достойными и путями вольными.

Как мне осень такую в себе расхлебать — пережить,

Листья дней, бросить под ноги, чтобы не вытоптать душу,

Новосёлом в небесных садах, улетев не кружить,

И не сгинуть, сгорев в молчаливом костре равнодушья.

В память настежь распахнута дверь, под хрипатый мотив,

Ностальгией осенней я как сквозняками простужен,

И минувшую грусть, у гитарной струны подхватив,

По бескрайней земле листопадами вечными кружит.

Припев:

Кружит листопадами, и под ноги падает,

Жёлтыми нарядами, цифрами и датами,

Снами беспокойными, девочками стройными,

Мыслями достойными и путями вольными.

Жад есігі айқара ашық, бәрі құлыптаулы,

Өтірік қолтық астындағы шерменделермен мақтанады,

Мен өмір сүрген күннен бастап мен өзімді кетуге мәжбүрлей алмаймын,

Кәмелетке толмағандардың барлығын мұңды әніммен ішектерден жинадым.

Олар жүрегінде тітіркендіргіш шыбын сияқты қышиды,

Тек жарқын мұң, ескі достарға деген сағыныш,

Одан қаш, өзіңнен қашу сияқты,

Ол жапырақтың құлаған күндерін алып тастап, өзімен бірге айналды.

Хор:

Жапырақтың түсуімен айналады, аяғыңның астына түседі,

Сары киімдер, сандар мен күндер,

Тынымсыз армандармен, сымбатты қыздармен,

Лайықты ойлар мен еркін жолдар.

Осындай күзді өзім қалай ажыратамын - аман қалам,

Жапырақтары күндер, аяқ астына тастаңыз, жанды таптамас үшін,

Аспан бақтарына жаңадан келген адам, айналып кетпей ұшып кетті,

Ал немқұрайлылықтың үнсіз отында жанып өлмейді.

Есік айқара ашылды, қарлығаш ниетке,

Күзгі сағынышқа тоңамын, сызбалар сияқты,

Өткен мұң, гитараны алып,

Ол мәңгілік жапырақтардың түсуімен шексіз жерді айналады.

Хор:

Жапырақтың түсуімен айналады, аяғыңның астына түседі,

Сары киімдер, сандар мен күндер,

Тынымсыз армандармен, сымбатты қыздармен,

Лайықты ойлар мен еркін жолдар.