Фотокарточка - Евгений Григорьев – Жека

Сидишь у стойки одиноко,

На сцене кабака оркестр

Лабает «Свет московских окон»

С мажором, путая диез.

А перед ним пустеет пятый

С московской водочкой графин,

Ты на него бросаешь взгляды —

Один он или не один.

И у него не то чтоб горе,

А так по жизни не фартит,

Ну, в общем, всё с утра в миноре

И водочка не веселит.

А ты, что взгляды шлёшь от стойки,

Увы, не вырулишь дела.

Порхаешь бабочкой ночной ты,

Смотри-ка — встала, подошла.

Рукою с тонкой сигаретой,

Как лётчик мёртвую петлю,

Ты описала в тусклом свете:

«Грустите, можно прикурю?»

И почему-то показались

Родными девичьи глаза.

«Глядишь печаль, развеешь малость»,

В них, заглянув, себе сказал.

Соврав, что лет ей скоро двадцать,

И согласившись на рубли,

Перевела она их в баксы

И ночь, оплаченной любви.

И отработавшись на совесть,

Похмельным утром поднялась,

Неловко в сумке, своей роясь,

На пол вдруг все посыпалось.

Помада, тушь, презервативы,

И фотокарточка одна, —

Она и мать её у ивы,

И край знакомого села.

А он, взглянув на мать — всё понял:

Жену он бывшую узнал,

И заревев от жуткой боли,

На дочь глаза свои поднял:

«Прости меня, бродягу, дочка —

Ты родилась, я сразу сел…

И мать развод офоримив срочно,

Вновь вышла замуж сделав дел.

И мать развод оформив срочно,

Вновь вышла замуж, сделав дел,

А ты другого звала папой,

А я по тюрьмам-лагерям.

И видно дьявол взял нас в лапы,

Нам не досуг, так свёл нас сам».

А ты в ответ расхохоталась:

«В своем ли ты уме, родной?

Если б и так, прибавил б малость,

За ночку с родственной душой»!

И уплыла, а он остался,

И через день его нашли.

Он тихо так в петле качался,

От грешной воспарив земли.

Барда жалғыз отырасың,

Таверна сахнасында оркестр

Лабает «Мәскеу терезелерінің жарығы»

Майормен, өткірді шатастыратын.

Ал оның алдында бесіншісі бос

Мәскеу арақ графинімен,

Сіз оған қарадыңыз -

Ол жалғыз немесе жалғыз емес.

Және ол қайғы емес,

Сондықтан өмір жолы емес,

Жалпы, таңертең бәрі кішігірім кілтте

Ал арақ қызық емес.

Ал сіз, есептегіштен көз жіберетін,

Өкінішке орай, сіз істі бітіре алмайсыз.

Түнде көбелектей қалқисың,

Қарашы, ол тұрды, ол келді.

Қолды жұқа темекімен

Ұшқыш өлі ілмек сияқты,

Сіз күңгірт жарықта суреттеңіз:

- Кешіріңіз, мен темекі шегуге болады ма?

Және қандай да бір себептермен олар пайда болды

Туған жердің қыз көздері.

«Сен мұңды көрінесің, сәл сейілт»,

Оларға қарап отырып, ол өз-өзіне айтты.

Жасы жиырмаға таяп қалды деп өтірік айтып,

Ал рубльге келісе отырып,

Ол оларды долларға айналдырды

Және ақылы махаббат түні.

Әрі адал еңбек етіп,

Таңертең тоқыраудан тұрдым

Сөмкеде ыңғайсызданып, жан-жағын сипалап,

Барлығы кенеттен еденге құлады.

Ерін далабы, тушь, презерватив,

Және бір фотокарта, -

Анасы екеуі талдың жанында,

Ал таныс ауылдың шеті.

Ал ол анасына қарап, бәрін түсінді:

Ол бұрынғы әйелін таныды,

Және қорқынышты ауырсынудан айқайлап,

Ол қызына көзін көтеріп:

«Кешір мені, қаңғыбас, қызым...

Сен тудың, мен бірден отырдым...

Ал анасы тез арада ажырасуға арыз берді,

Кәсіпкерлікпен айналысқан соң қайта үйленді.

Ал анасы тез арада ажырасуға арыз берді,

Қайта үйленіп, бірдеңе жасап,

Ал сен басқа әкені шақырдың,

Ал мен түрмеде жатырмын.

Шамасы, шайтан бізді табандарына алды,

Біздің уақытымыз жоқ, сондықтан ол бізді біріктірді ».

Ал сіз жауап ретінде күлдіңіз:

«Ақылың жоқ па, қымбаттым?

Егер солай болса, мен аздап қосар едім,

Туысқан рухпен бір түн үшін!

Ол жүзіп кетті, ол қалды,

Бір күннен кейін олар оны тапты.

Ол ілгекте сонша тыныш тербелді,

Күнәһар жерден қалықтап.