Баллада о чайках - Евгений Григорьев – Жека

Берег жжёт бесшабашным подошвы,

И надув кораблям паруса,

Отправляет их в путь по морским бездорожьям,

Маякам, прослезивши глаза.

А когда маяки исчезают,

Горизонты размыв пеленой,

Люди жизни себе у морей покупают,

Соблазнившись немалой ценой.

Припев:

А чайки сверху, с облаков,

Кричат, как души моряков,

Оставшихся, в плену у дна морского,

Вас мало так, сорвиголов,

Пусть все живут -не в глаз, а в бровь,

А вы, не оставайтесь дома!

Можно дома, на тёплых диванах,

Мир с пульта на экране включать,

А их солят насквозь все шторма океанов,

А им чайки тревожно кричат,

А потом, дна касается якорь,

И причаливши к бухте родной,

Посчитавшись, поймут, что не всякий,

Из команды вернулся домой.

Припев:

А чайки сверху, с облаков,

Кричат, как души моряков,

Оставшихся, в плену у дна морского,

Вас мало так, сорвиголов,

Пусть все живут -не в глаз, а в бровь,

А вы, не оставайтесь дома!

А у тех, кто в пучине лежали

Успокоившись в толще воды,

Души в брызгах огней над волною взлетали,

Пополняя пернатых ряды.

Крылья в небе, крестов наподобие,

Над поверженной гладью морей,

Расклевали своим изголовьем

Слёзы жён, седину матерей.

Не найти ни одной мне причины,

Чтобы душу двум крыльям отдать,

И прорвавшись со дна сквозь немую пучину

Криком над парусами летать.

Бесшабашность давно в небылицах,

И людей я таких не встречал,

Лишь ночами зачем-то мне снится

Что я с ними тонул и летал.

Припев:

А чайки сверху, с облаков,

Кричат, как души моряков,

Оставшихся, в плену у дна морского,

Вас мало так, сорвиголов,

Пусть все живут -не в глаз, а в бровь,

А вы, не оставайтесь дома!

А вы, не оставайтесь дома!

Жағалау абайсыз табандарды күйдіреді,

Және кемелердің желкендерін үрлеп,

Оларды теңіздегі жолсыз жолмен жібереді,

Көз жасы бар маяктар.

Ал маяктар жоғалып кеткенде

Көкжиектер бұлыңғыр,

Адамдар өз өмірін теңізден сатып алады,

Қымбат бағаға азғырылды.

Хор:

Ал шағалалар жоғарыдан, бұлттардан,

Олар матростардың жаны сияқты айғайлайды

Теңіз түбінде тұтқында қалып,

Сендер жетпейді, батылдар,

Әркім көзінде емес, қасында аман болсын,

Ал сен, үйде отырма!

Сіз үйде, жылы дивандарда,

Экрандағы қашықтан басқару пультінен әлемді қосыңыз,

Олар мұхиттардың барлық дауылдары арқылы тұзды,

Шағалалар оларға уайымдап жылайды,

Содан кейін, якорь түбіне тиеді,

Туған шығанағына арқандап,

Ойланып қарасақ, олар бәрі бірдей емес екенін түсінеді.

Командадан үйге оралды.

Хор:

Ал шағалалар жоғарыдан, бұлттардан,

Олар матростардың жаны сияқты айғайлайды

Теңіз түбінде тұтқында қалып,

Сендер жетпейді, батылдар,

Әркім көзінде емес, қасында аман болсын,

Ал сен, үйде отырма!

Ал тұңғиықта жатқандар

Су бағанасында тыныштық,

От шашыраған жандар толқынның үстінен ұшты,

Қатарларды толықтыру.

Аспандағы қанаттар, крест сияқты,

Теңіздердің жарылған бетінде,

Олардың басына тығылды

Әйелдердің көз жасы, Аналардың ағарған шашы.

Мен үшін ешқандай себеп таба алмаймын

Жанымды екі қанатқа беру үшін,

Және түбінен мылқау шыңырауды жарып өту

Ұшу үшін желкендердің үстінен жылаңыз.

Абайсыздық көркем әдебиетте бұрыннан бар,

Ал мен ондай адамдарды кездестірмедім

Тек түнде қандай да бір себептермен түс көремін

Мен олармен бірге суға батып, ұштым.

Хор:

Ал шағалалар жоғарыдан, бұлттардан,

Олар матростардың жаны сияқты айғайлайды

Теңіз түбінде тұтқында қалып,

Сендер жетпейді, батылдар,

Әркім көзінде емес, қасында аман болсын,

Ал сен, үйде отырма!

Ал сен, үйде отырма!