Альпинист - Юрий Гарин

Мой друг тоскует по горам

Он альпинист до мозга костей

И этот странный гонорар

Он заработал у судьбы своей

В его душе — сиянье ледников,

Ущелья, скалы, только и всего

Ведь стойкий вирус гор и облаков

Навеки инфицировал его

В плацкартах и дешевых номерах

Намного жизнь привычней для него

Мой друг скитается в горах

И с этим не поделать ничего

И месяцами нет его в Москве

Где пропадает?

Люди не поймут

И горы, только горы в голове

И нет там места больше ничему

Когда вокруг галдели, он молчал

Да не любил он попусту болтать

В горах он что-то важное познал,

Чего здесь на равнинах не понять

…А женщина тоскует по ночам,

Она устала бесконечно ждать…

А он, мятежный, верен лишь горам

Он альпинист.

Как это не понять…

Менің досым тауларды аңсайды

Ол өзекке шыққан альпинист

Және бұл біртүрлі төлем

Ол өз тағдырынан табыс тапты

Оның жан дүниесінде мұздықтардың нұры,

Шатқалдар, тастар, бәрі осы

Өйткені, таулар мен бұлттардың тұрақты вирусы

Оны мәңгі жұқтырды

Брондағы орындарда және арзан бөлмелерде

Оған әлдеқайда таныс

Менің досым тауда кезіп жүр

Және бұл туралы ештеңе істеу мүмкін емес

Ал бірнеше ай бойы Мәскеуде болмаған

Қайда жоғалады?

Адамдар түсінбейді

Ал таулар, менің басымдағы таулар ғана

Ал басқа ештеңеге орын жоқ

Айналада шу шыққанда ол үнсіз қалды

Иә, ол бекер сөйлесуді ұнатпайтын

Тауда ол маңызды нәрсені білді,

Бұл жерде жазықта нені түсінуге болмайды

...Ал әйел түндерді аңсайды,

Ол мәңгілік күтуден шаршады...

Ал ол бүлікшіл, тек тауларға ғана адал

Ол альпинист.

Мұны қалай түсінбейсің...