Птица-паровоз - Вячеслав Бутусов

Мчится птица-паровоз.

Над землею крылья хлопают.

И не слышен стук колес,

Сердце громко бьется и поет.

И пыхтит: «чух-чух»,

И летит чуть-чуть,

То над елками, то вниз.

В топке пламенной,

Уголь каменный.

Черный ворон машинист.

Магистральная звезда —

Быстроногая и длинная.

Дразнит сверху иногда:

Мол, попробуй, догони меня.

И взлетит вот-вот,

Ускоряя ход,

Мчится птица-паровоз.

И кричит: «Ту-ту»,

И стучит: «Тук-тук»,

Набирая высоту.

Верят даже утюги,

Кипятильники и чайники,

Что и бабки и деды,

Были соколами, чайками.

И летят они —

Все вокруг земли.

Их попробуй, догони.

И становятся незаметными

Их сигнальные огни.

Құс-локомотив жүгіреді.

Қанаттар жерден жоғары қағады.

Ал дөңгелектердің дыбысы естілмейді,

Жүрек қатты соғып, ән салады.

Ал үрлеу: «чу-чу»,

Және аздап ұшады

Енді ағаштардың үстінде, содан кейін төмен.

Жалындаған пеште,

Көмір тас.

Қара қарға машинист.

Басты жұлдыз -

Жылдам және ұзын.

Жоғарыдан кейде:

Ұнады, көріңіз, мені қуып жетіңіз.

Ал ұшып бара жатыр,

жылдамдату,

Құс-локомотив жүгіреді.

Және айқайлайды: «Ту-ту»,

Ал қағады: «Нок-ток»,

Биіктікке жету.

Тіпті темірлер де сенеді

Қазандықтар мен шәйнектер,

Әжелер мен аталар ретінде,

Сұңқарлар, шағалалар болды.

Және олар ұшады -

Бүкіл жердің айналасында.

Оларды көріңіз, қуып жетіңіз.

Және көрінбейтін болыңыз

Олардың маяктары.