Песня идущего домой - Вячеслав Бутусов

Я шел к себе домой,

Я шел по мокрым лужам.

По скользкой мостовой

Ногами снег утюжил.

А мокрый снег падал,

А я шел домой

По зимнему саду,

По пустой мостовой.

Он шел со мной рядом,

Шпионил за мной,

Следил за мной взглядом

Бесшумный конвой.

И вот я стою

На краю снегопада.

С неба падает снег,

Значит, небу так надо.

В это трудно поверить.

Я вернулся домой,

Ты открыла мне двери,

Снег вошел вслед за мной.

И вдруг снег растаял,

Увидел тебя.

На пороге остались

Только капли дождя.

Нас уносит река

Плавных вёсел волнами,

Словно кто-то открыл

Все небесные краны.

Мы стоим на краю,

На краю водопада.

С неба льётся вода,

Значит, небу так надо.

Мен өз үйіме жаяу бара жаттым

Мен дымқыл шалшықтарды араладым.

Тайғақ тротуарда

Қарды аяқтарымен үтіктеген.

Ал дымқыл қар жауды

Ал мен үйге жаяу келе жаттым

Қысқы бақ арқылы

Бос тротуарда.

Ол менің жанымда жүрді

Маған тыңшылық жасау

Менің көзқарасыма ерді

Тыныш колонна.

Міне, мен тұрмын

Қардың жағасында.

Аспаннан қар жауып тұр

Сондықтан аспанға қажет.

Сену қиын.

Мен үйге қайттым,

Сен маған есік аштың

Артымнан қар ерді.

Және кенеттен қар еріп кетті

Мен сені көрдім.

Табалдырықта қалды

Тек жаңбыр тамшылары.

Өзен бізді алып кетеді

Толқындардағы тегіс ескектер

Біреу ашқан сияқты

Барлық аспан тырналары.

Біз шетінде тұрмыз

Сарқыраманың шетінде.

Аспаннан су құйылады

Сондықтан аспанға қажет.