Ukkonen - Vorna

Ammoisen päivän raunioilla

ryömii kansa riutunut

Sen murtuneilla reunahilla

meitä katson ja häpeän

Vainko taivaamme liekki valaisee

meitä täällä kadossa

eksyneiden kurjassa talossa

Vieläkö jaksaa tuo liekkimme nousta

lyödä halki aikojen

ja hirttää harhan paimenen

Synnin peiton alla

karuimmalla kukkulalla

täällä itkette tulevaa

Viimeisellä atrialla

eloanne säälimällä

vain juoksette kohti kuolemaa

Tämäkö muka on

elomme ainohon totuus

Oi, Ukko, ilmojen herra

mahtisi vielä näytä

ja hautaa tuo hengen surma

näiden eksyneiden turma

Jo nousen polviltani

ja tunnen ruumiini

Jo avaan silmäni

ja maistan vereni

Tänne sateeseen

aina sieluni palaa

Vain maahan voin koskaan

henkeni valaa

Ұзақ күннің қирандыларында

халықты ренжітеді

Оның сынған жиектерімен

Мен бізге қарап, ұятқа қалдым

Тек аспанымыздың жалыны нұрланады

біз мұнда жоғалдық

қайғылы үйде жоғалған

Әлі де сол жалынның көтерілуі мүмкін бе

ғасырлар бойы жеңді

және адасушылықтың қойшысын дарға іліп қояды

Күнәнің астында

ең тақыр төбеде

мұнда болашақ үшін жылайсың

Соңғы Атриада

өмірің өкінішті

тек өлімге қарай жүгіресің

Бұл болуы керек пе

біздің өміріміз жалғыз шындық

О, күйеу, ауаның иесі

әлі де көрсете алар еді

және рухтың өлімін жерлеңіз

осылардың ішінде Тұрма жоғалған

Мен тіземнен түсіп жатырмын

және мен өз денемді білемін

Мен қазірдің өзінде көзімді ашып жатырмын

мен қанымның дәмін таттымын

Мұнда жаңбыр жауып тұр

әрқашан менің жаным қайтады

Мен тек жерде ғана бола аламын

жаным ашиды