Kaivatun uni - Vorna

Yöni hiljaisuus ja raskas huokaus

Enkä voi nukahtaa

Vajosin syvemmälle, hävisin pimeämmälle

ajatukselle kuin koskaan

Katosin kauemmaksi, hajosin pienemmäksi

olevaksi kuin koskaan

Pian kasvosi taas näkisin

Näen ne vaikka väkisin

Lämmin tuuli henkii uskoa tulevaan

ja muistot kaukaiset olevaksi seisomaan

Vaan kun ei toivo olisi ehtinytkään itää

eikä maailman laita voisi paikkaansa pitää

Silmäsi sameat eivät eteenpäin enää näe

Ruumiisi keveä vasten kovaa maata painava

Ihosi tunnoton, kylmä ja kalpea

Kadonnut mielesi Tuonen mustaama

Unohdit laulun, kadotit kaiken naurun

huomassa petojen liian voimakkaiden

Verhotut valheet sisälläs palaa

eikä harha milloinkaan haihtuisi pois

Ei mennyt enää koskaan saa

kaltaistansa seuraajaa

Löydän vielä minäkin kodin kivisen

kun pimeä luokseni hiipii ja häätää minut pois

Yöni hiljaisuus, upottava tyhjyys

En saa nukahtaa

Түнімнің тыныштығы мен ауыр күрсіну

Ал мен ұйықтай алмаймын

Мен тереңірек батып кеттім, қараңғылықты жоғалттым

бұрын-соңды болмаған идеяға

Мен одан әрі жоғалып кеттім, мен кішірейдім

бұрын-соңды болмағандай болу

Жақында жүзіңді қайта көретін едім

Мен оларды тіпті күшпен көремін

Жылы жел болашаққа деген сеніммен тыныстайды

және естеліктерді сақтау үшін алыс

Бірақ өну үміті болмаған кезде

дүние ақиқат бола алмайды

Сенің көздерің енді көрінбейді

Денеңізді қатты жерге қарсы ауыр салмақ

Теріңіз ұйып, суық және бозарған

Ақылыңды жоғалтты Туонен қара түсті

Өлеңді ұмыттың, күлкіден айырылдың

тым күшті аңдарға назар аударыңыз

Жабық күйік ішінде жатыр

және адасушылық ешқашан буланып кетпес еді

Ешқашан енді ешқашан алмайды

ол сияқты ізбасар

Мен әлі де тасты үй табамын

қараңғылық маған жақындап, мені лақтырып жібергенде

Түнімнің тыныштығы, батып бара жатқан бостығым

Маған ұйықтауға рұқсат жоқ