Pupila de Águila - Violeta Parra

Un pajarillo vino a posarse bajo mi arbolito,

era de noche, yo no podía ver su dibujito,

se lamentaba de que una jaula lo hizo prisionero,

que las plumillas, una por una, se las arrancaron.

Quise curarlo con mi cariño, mas el pajarillo

guardó silencio como una tumba hasta que amaneció.

Llegan los claros de un bello día, el viento sacudió

todo el ramaje de mi arbolito y allí se descubrió

que el pajarillo tenía el alma más herida que yo,

y por las grietas que le sangraban su vida se escapó,

en su garganta dolido trino llora su corazón,

le abrí mi canto y en mi vihuela lo repitió el bordón.

Ya mejoraba, ya sonreía con mi medicina,

cuando una tarde llegó una carta de su jaula antigua,

en mi arbolillo brotaron flores negras y moradas

porque el correo vino a buscarlo, mis ojos lloraban.

Desaparece, me deja en prenda toda su amargura,

se lleva ufano mi flor más tierna, mi sol y mi luna.

En el momento de su partida, en mi cuello un collar

dejó olvidado, y como Aladino yo le empecé a frotar.

Pasan minutos, pasan las horas y toda una vida

por el milagro de aquella joya lo he visto regresar,

con más heridas, con más silencio y con garras largas,

sus buenos días mi piel desgarra con ácida maldad.

Ave que llega sin procedencia y no sabe dónde va

es prisionera en su propio vuelo, ave mala será,

ave maligna, siembra cizaña, bebe, calla y se va,

cierra tu puente, cierra tu canto, tira la llave al mar.

Un pajarillo vino llorando, lo quise consolar,

toqué sus ojos con mi pañuelo, pupila de águila

Менің кішкентай ағашымның түбіне кішкентай құс қонды,

Түн болды, мен оның кішкентай суретін көре алмадым,

қапас оны тұтқынға айналдырды деп қынжылады,

қаламдар бірінен соң бірі жұлынып кетті.

Мен оны сүйіспеншілігіммен, сонымен қатар кішкентай құспен емдегім келді

таң атқанша бейіттей үнсіз қалды.

Әдемі күннің ашық жерлері келіп, жел соқты

менің кішкентай ағашымның барлық бұтақтары мен сол жерден табылды

Кішкентай құстың маған қарағанда жаралы жаны бар екенін,

және оның өмірін қансыратқан жарықтар арқылы ол құтылды,

оның ауырған тамағында жүрегі жылайды,

Мен оған әнімді аштым, қызметкерлер оны менің вихуэламда қайталады.

Мен қазірдің өзінде жақсардым, мен қазірдің өзінде дәрі-дәрмекпен күлдім,

бір түсте оның ескі торынан хат келген кезде,

менің кішкентай ағашымда қара-күлгін гүлдер өсіп шықты

Пошта оны алуға келгендіктен, көзім жылап жіберді.

Ол жоғалады, ол мені барлық ащысымен қалдырады,

Менің ең нәзік гүлімді, күн мен айымды мақтанышпен алады.

Ол кеткен кезде менің мойнымда алқа

ол ұмытып кетті, мен Аладдин сияқты оны ысқылай бастадым.

Минуттар өтеді, сағаттар өтеді және өмір

Сол асыл тастың кереметімен мен оның қайтып оралғанын көрдім,

көбірек жаралармен, көбірек үнсіздікпен және ұзын тырнақтармен,

оның қайырлы таң менің терім қышқыл зұлымдыққа толы.

Тегі жоқ келіп, қайда бара жатқанын білмейтін құс

Өзі ұшып бара жатқан тұтқын, жаман құс болады,

зұлым құс, шөп егіп, ішіп, аузын жап, кет,

көпіріңді жап, әніңді жап, кілтті теңізге таста.

Кішкентай құс жылап келді, мен оны жұбатқым келді,

Орамалыммен көзін түрттім, қыран оқушы