Одноклассники - Вася Обломов

Кто-то остался заложником собственных заблуждений, кто-то никак не может избавиться от своих сомнений:

Делать или не делать, пойти или не пойти, так и остается во всем где-то на полпути.

Кто-то уже успел выйти замуж и уже развестись, кого-то обратили в секту под предлогом "чтобы спастись".

Кто-то верит в магию и предсказания, а кто-то в тюрьме отбывает свое четвертое наказание.

Кто-то не переносит на дух Чехова и Толстого, слушает шансон и не понимает, что в этом такого.

Кто-то начал тонуть, и его не успели спасти, кто-то обиделся на меня и никак не может простить.

Его родители хотели, чтобы он стал врачом, он выучился для них, а в итоге стал продавцом.

Кто-то на полном серьезе сочиняет детские сказки, а кто-то умер, не дожив до двадцати, и я не сгущаю краски.

Кого-то и не вспомнить уже, как зовут, а кто-то в интернете пишет "тут как тут".

Кто-то работает в милиции и нюхает кокаин, а у кого-то умерли родители и он остался один.

Кто-то остался в Испании как нелегальный эмигрант, кто-то работает в М-Видео – продавец консультант.

Кого-то жизнь в провинции вполне устраивает, кому-то нужен мегаполис, и он в итоге сваливает.

Кто-то фото жены на рабочем столе ставит в рамку, а кто-то хочет развода и не может тянуть эту лямку.

Та, что была красавица, превратилась в толстую тетку - раз в неделю сама покупает для мужа водку.

Она сидит в социальных сетях и вспоминает, что было тогда: деревья были большими да одиннадцатая весна.

Он подобрал ей песню и под гитару спел, а сейчас он служит в ВДВ и совсем отупел.

Тогда казалось, что так или иначе все будет в порядке, казалось, что нет ничего важнее той детской площадки,

Казалось, что все потом сложится и все получится, на чужих ошибках мы не учились, а на своих не учимся.

Походы по местам детства стали как походы в музей, у меня стало больше знакомых, у меня осталось мало друзей.

И, несмотря на ностальгические формы радости, жить прошлым - это первый признак старости...

Біреу өз адасушылықтарының кепілінде қалды, біреу өз күмәнінен арыла алмайды:

Жасау немесе істемеу, бару немесе бармау, сондықтан ол бір жерде жарты жолда қалады.

Біреу үйленіп, ажырасып үлгерсе, біреуді «құтқарамыз» деген желеумен сектаға айналдырған.

Біреу сиқыр мен болжамға сенеді, ал түрмедегі біреу төртінші жазасын өтеп жатыр.

Біреу Чехов пен Толстойдың рухына шыдамайды, шансонды тыңдайды және оның несімен ерекше екенін түсінбейді.

Біреу батып кете бастады, оны құтқаруға уақыт болмады, біреу мені ренжітті және мені ешбір жағдайда кешіре алмайды.

Ата-анасы оның дәрігер болғанын қалап, олар үшін білім алып, ақыры сатушы болды.

Біреу балаға арналған ертегі құрастырады, ал біреу жиырмаға жетпей қайтыс болды, мен артық айтқаным жоқ.

Тіпті біреудің аты есімде жоқ, бірақ Интернетте біреу «дәл сол жерде» деп жазады.

Біреу полицияда жұмыс істеп, кокаин иіскеп жүрсе, біреудің әке-шешесі өліп, жалғыз қалды.

Біреу Испанияда заңсыз иммигрант ретінде қалды, біреу M-Video-да сату жөніндегі кеңесші болып жұмыс істейді.

Біреу провинциялардағы өмірге қанағаттанса, біреуге мегаполис керек, соңында ол қоқыс тастайды.

Біреу әйелінің фотосын жұмыс үстеліне кадрға салып қояды, ал біреу ажырасқысы келіп, бұл бауды тарта алмайды.

Сұлу болғаны семіз апайға айналыпты – күйеуіне аптасына бір рет арақ алып береді.

Ол әлеуметтік желілерде отырады және сол кезде болған оқиғаны есіне алды: ағаштар үлкен және он бірінші көктем болды.

Ол оған ән алып, оны гитараға шырқады, қазір ол Әуе-десанттық күштерінде қызмет етеді және мүлде аң-таң.

Содан кейін бәрі жақсы болатын сияқты көрінді, бұл ойын алаңынан маңызды ештеңе жоқ сияқты көрінді,

Бәрі кейін болып, бәрі ойдағыдай болатындай көрінді, өзгенің қателігінен сабақ алған жоқпыз, өзімізден сабақ алмаймыз.

Балалық шағымның жерлерін аралау мұражайға барғандай болды, таныстарым көбейді, достарым аз қалды.

Ал, қуаныштың сағыныш түрлеріне қарамастан, өткенмен өмір сүру - қарттықтың алғашқы белгісі...