Тая - Валерий Меладзе

Внучка деда-лесника, сумасшедшего слегка

Как цветок была красива, но упряма и дика

От соблазна вдалеке не обласкана никем

Ночью звездочки считала, днем купалась в роднике

И казалось, что на свете не боится никого, кроме Бога одного.

А в деревне жил охотник, молодой и беззаботный

Днем он по лесу ходил, ночью песнями будил

И одну из них услышав, улетело в облака

Сердце внучки лесника.

Тая, тая, понапрасну деда не зови

Тая, тая, не спасешь сердечко от любви

Первый раз она любила, и душа ее забилась

Словно горлица в силках у охотника в руках

Поиграл денек и бросил, хоть и был он не злодей

Так ведется у людей.

Орманшы атаның немересі, сәл ессіз

Гүл сияқты ол әдемі, бірақ қыңыр және жабайы еді

Азғырудан алыс, ешкімге ұнамайды

Түнде жұлдыз санадым, Күндіз бұлақта жүздім

Ал дүние тек Құдайдан басқа ешкімнен қорықпайтын сияқты көрінді.

Ал ауылда жас, алаңсыз аңшы өмір сүрді

Күндіз орманды аралап, түнде әнмен оянатын

Солардың бірін естіп, бұлтқа ұшып кетті

Орманшының немере қызының жүрегі.

Тая, тая, атаңды бекерге шақырма

Еріп, еріп, Жүрегіңді махаббаттан құтқара алмайсың

Ол бірінші рет сүйді және оның жаны соқты

Аңшының қолындағы қақпанға түскен көгершін сияқты

Бір күн ойнап, жауыз болмаса да тастады

Адамдар осылай жасайды.