Не уходи - Валерий Меладзе

Ты была нежна, как фиалка,

Я тебя сорвал осторожно,

Чтобы не опали лепестки.

Ты тогда чуть слышно сказала:

«Счастье долго длиться не может,

В памяти его ты сбереги».

И закрылись двери в небо,

И погасли огоньки.

Дни летели, годы бежали,

Ветры мне в затылок дышали,

И срывал я разные цветы.

Было много в жизни смысла,

А осталась только ты.

Күлгін гүл сияқты нәзік едің

Мен сені мұқият жұлып алдым

Жапырақтары құлап кетпес үшін.

Сонда сен әрең естілетін дауыспен:

«Бақыт ұзаққа созылмайды,

Есте сіз оны сақтайсыз.

Ал аспанның есіктері жабылды,

Ал жарық сөнді.

Күндер өтті, жылдар өтті,

Мойнымнан жел соғып тұрды,

Ал мен түрлі гүлдерді жинадым.

Өмірдің мәні көп еді,

Ал сен ғана қалдың.