No Future Part II : The Day After No Future - Titus Andronicus

Oh, I recall the last morning

The sun would rise on the race of man

After which it was clear nothing would be the same again

When called to answer for their crimes

The only response that they could find

Was that it seemed to be a good idea at the time

Now the sun in the sky has turned to rust

The rivers are running red with blood

And the cries of the helpless were never, never enough

And those of us who were still alive

Were rightly afraid to go outside

When VuBu said, «This isn’t shoegaze — this is suicide.»

Then they came with torches and pitchforks

Carrying guns, clubs and sharp swords

When the loudest voice I ever heard said, «It's over.»

It’s over!

«And I, too, felt ready to start life all over again.

It was as if that great

rush of anger had washed me clean, emptied me of hope, and, gazing up at the

dark sky spangled with its signs and stars, for the first time, the first,

I laid my heart open to the benign indifference of the universe.

To feel it so like myself, indeed, so brotherly, made me realize that I’d been

happy, and that I was happy still.

For all to be accomplished, for me to feel

less lonely, all that remained to hope was that on the day of my execution

there should be a huge crowd of spectators and that they should greet me with

howls of execration.»

О, соңғы таң есіме түсті

Күн адам нәсіліне шығады

Оның соңынан ештеңе жоқ еді

Қылмыстары үшін жауап беруге  шақырылғанда

Олар таба алатын жалғыз жауап

Сол кезде бұл жақсы идея болып көрінді

Қазір аспандағы күн тот басқан

Өзендер қызыл қанға боялады

Ал дәрменсіздердің айқайы ешқашан, ешқашан жеткіліксіз болды

Ал біз                                                  али          али             али                   али               али                                                                                                                                                          али   тірі             

Көшеге шығуға қорқатындары анық

ВуБу: «Бұл аяқ киім емес, бұл суицид» дегенде.

Сосын олар алау мен айырмен келді

Қолында мылтық, сойыл, өткір қылыш

Мен естіген ең қатты дауыс: «Бітті» деген кезде.

Ол аяқтады!

«Мен де өмірді қайтадан бастауға дайынмын.

Бұл керемет болды

Ашу мені тазартты, мені үміттен арылтты және жоғары қарады.

қараңғы аспан өзінің белгілерімен және жұлдыздарымен шашырап кетті, бірінші рет, бірінші,

Мен жүрегімді әлемнің жақсы беймәлім жаратылысына  аштым.

Оны өзім сияқты сезіну, шынында да, бауырмалдық, мен өзімді бауырмал екенімді түсіндім.

бақыттымын, мен әлі де бақыттымын.

Барлығы орындалу үшін, мен сезіну үшін

Жалғыздық азырақ, мені өлім жазасына кесетін күні сол ғана үміт қалдырды

Онда көрермендер көп болуы керек және олармен амандасуы керек

азап айлау.»