Fear and Loathing in Mahwah, NJ - Titus Andronicus

Why do you do the things you’ve done

And how dumb would you have to be

To do them again like I know you’re going to

If you’re the poet you say you are and beauty’s in everything you see

Then how can love exist in a world run by people like you

Because when there’s suffering, you’re there

From southern trees, you hang them in the air

The world screams out in agony and you don’t care

But should the shit hit the fan

I just pray you will not be spared

Fuck you

You took a heart with so much room for love

And filled it with hatred and rage

Until there was nothing left but for it to shrivel up and die

People will tell you that if you don’t love your neighbor then you don’t love

God

But no god of mine would put light in such unrighteous eyes

Now the way we hold each other so tight

Would look more like a noose if held up to the light

Because we betray each other in dreams every night

Now let’s never speak of it again, all right

Even now I curse the day, and yet, I think

Few come within the compass of my curse

Wherein I did not some notorious ill

As kill a man, or else devise his death

Ravish a maid, or plot the way to do it

Accuse some innocent, and forswear myself

Set deadly enmity between two friends

Make poor men’s cattle break their necks

Set fire on barns and hay-stacks in the night

And bid the owners quench them with their tears

Oft have I digg’d up dead men from their graves

And set them upright at their dear friends' doors

Even when their sorrows almost were forgot

And on their skins, as on the bark of trees

Have with my knife carved in Roman letters

‘Let not your sorrow die, though I am dead

Tut!

I have done a thousand dreadful things

As willingly as one would kill a fly

And nothing grieves me heartily indeed

But that I cannot do ten thousand more

Жасаған істеріңізді неге жасасыз

Сіз қаншалықты ақымақ болуыңыз керек еді

Мен білетіндей, оларды қайта жасау

Егер сен ақынсың, сен өзіңді көресің, сенің сұлулықыңның бәрін көресің

Сонда сен сияқты адамдар басқаратын әлемде махаббат қалай болады?

Өйткені, қасірет болған кезде, сіз сондасыз

Оңтүстіктегі ағаштардан сіз оларды ауаға іліп қоясыз

Дүние азаппен айқайлайды және сізге бәрібір

Бірақ жанкүйерлерге тиіп кетсе керек

Мен сені аямауыңды  тілеймін

Бля саған

Сіз сүйіспеншілікке өте көп орын бар жүректі алдыңыз

Және оны өшпенділік пен ашуға толтырды

Ол шөгіп, өлуден басқа ештеңе қалмайынша

Адамдар сізге көршіңізді жақсы көрмесеңіз, онда сіз сүймеймін

Құдай

Бірақ менің ешбір құдайым мұндай әділетсіз көздерге нұр құймас еді

Енді біз бір-бірімізді қатты ұстаймыз

Жарыққа төтеп берсе, ілмекке ұқсайды

Өйткені біз әр түнде бір-бірімізді түсінде сатамыз

Енді ол туралы ешқашан айтпайық, бәрі жақсы

Қазірдің өзінде мен күнді қарғаймын, бірақ ойлаймын

Менің қарғысымның компастының ішінде аз адамдар аз

Онда мен бірде-бір атышулы дертке шалдықпадым

Адамды өлтіру немесе оның өлімін ойлап табу сияқты

Қызметші қызды ренжітіңіз немесе оның жолын болыңыз

Кейбір кінәсіздерді айыптап, өзімді ант етемін

Екі достың арасында өлімге әкелетін қастық орнатыңыз

Кедейлердің малы мойындарын сындырсын

Түнде қоймалар мен шөптерді өртіңіз

Ал иелеріне оларды көз жасымен сөндіруді сұраңыз

Мен өлі адамдарды қабірлерінен жиі қазып алатынмын

Және оларды қымбатты достарының есігінің алдына тік қойыңыз

Тіпті олардың қайғылары ұмытыла жаздады

Ағаштардың қабығындағыдай, терісінде

Менің пышағым мен           рим                                     рим   әріптері   кесілген      

«Мен өлсем де, қайғың өлмесін

Тут!

Мен мың қорқынышты заттар жасадым

Шыбынды өлтіргендей ықыласпен

Мені шын жүректен ештеңе ренжітпейді

Бірақ, мен он                                                                                                                                                         мың       мың                  0000 он мың артық мүмкін емес артық  артық емес бұл артық емес