Небо - Тихие Игры

Пусть небо взорвется, пусть солнце остынет,

И назовет тебе враг моё имя,

И дождь непрерывно зальется слезами,

И станет унылым утро с друзьями

Небо тебя поманит,

Небо не допустит,

Сердце не обманет,

Сердце тебя не отпустит

И небо обвалится к нам на ладони,

И солнце осыпется в коридоре,

А дождь непрерывно зальется слезами,

И станет унылым утро с друзьями

Небо тебя поманит,

Небо не допустит,

Сердце не обманет,

Сердце тебя не отпустит

И я ушел туда, куда сам не знаю

По серой тени на стене вспоминаю,

Как небо на меня навалилось,

Как солнце по утру раскалилось

Небо тебя поманит,

Небо не допустит,

Сердце не обманет,

Сердце тебя не отпустит…

Аспан жарылып, күн суысын

Ал жау сені менің атымды атайды,

Жаңбыр тоқтаусыз жылайды,

Ал таң достармен көңілсіз болады

Аспан сені шақырады

Аспан жол бермейді

Жүрек алдамайды

Жүрек сені жібермейді

Ал аспан алақанымызға түседі,

Ал күн дәлізде құлап кетеді,

Жаңбыр үнемі көз жасына толады,

Ал таң достармен көңілсіз болады

Аспан сені шақырады

Аспан жол бермейді

Жүрек алдамайды

Жүрек сені жібермейді

Ал мен білмейтін жерге бардым

Қабырғадағы сұр көлеңкеде есімде

Аспан маған қалай құлады

Таңертең күн қалай қызды

Аспан сені шақырады

Аспан жол бермейді

Жүрек алдамайды

Жүрегің жібермейді...