Mire - Theatre Of Tragedy

Harken!

— the clouds mustered in dark —

So painfully easing.

Hush!

— hearest ye the yew doting;

Its years of yore in a mire,

Each like a corpse within its grave;

Wrought for us a yearn of lief;

Tis not a lore of bale nor loathe;

Harmony and aesthesia are its blisses;

Ne’er ere hath it exist’d so sonorously —

Jostl’d away the pale drape

That us had been o’erhung —

Tempt’d thy shutters to open

And thus quench’d the hearth;

Thou giv’st to misery all thou hast: the cold —

With weal embrac’d the sprounting landscape

Like a star of heaven in the broad daylight —

This joy subdueth until it again waneth,

Save the drooping winter of stalwart.

Харкен!

—  бұлттар                               

Осылайша жеңілдетеді.

Тыныш!

— естисіз бе, иістің сүйіп тұрғанын;

Оның батпаққа   бұрын жыл      

Әрқайсысы өз қабіріндегі мәйіт сияқты;

Бізге өмірге құштарлық  жарды;

Бұл жеккөрушілік пен жеккөрушілік емес;

Гармония мен эстетика - оның бақыты;

Бұл бұрыннан соншалықты  болмаған         

Джостль бозғылт жабынды алып тастады

Бізді таң қалдырған —

Жапқыштарыңызды ашуға             

Осылайша ошақты сөндірді;

Сізде бар нәрсені қайғыға бересіз: суық —

Өсіп келе жатқан пейзажды байлықпен қабылдады

Тапшық күнде көк жұлдыз          

Бұл қуаныш қайтадан сейілгенше бағынады,

Күшті қысқы қыс қыс                                                           .