В доме в моей груди - Татьяна Зыкина

вдаль

прогоняла, как дым,

все, что было моим,

но казалось не тем.

в битве за чистоту

только пустоту

нашла я.

не знаю,

как таять

будет лед теперь

кровь

тихо стучится в виски.

головой

глубже и глубже в пески.

каждый день

с ненавистью проживать.

время терпеть и ждать

все, что теперь вокруг —

все мое,

дело вот этих рук.

как хирург,

жизнь без наркоза кромсать …

время терпеть и ждать… ждать… ждать…

вдаль

прогоняла, как дым,

все, что было моим,

но казалось не тем.

в битве за чистоту

только пустоту

нашла я.

не знаю,

как таять

будет лед теперь

сном

полночь касается век.

только в нем

отдых моей голове,

только им

можно заткнуть этот вой

невыносимый мой.

все, что осталось — жить.

этажи, темные этажи

и никого…

ветер среди паутин

в доме в моей груди…

вдаль

прогоняла, как дым,

все, что было моим,

но казалось не тем.

в битве за чистоту

только пустоту

нашла я.

не знаю,

как таять

будет лед теперь

қашықтыққа

түтіндей айдап кетті

менікі болғанның бәрі

бірақ олай көрінбеді.

тазалық үшін шайқаста

тек бостық

Мен таптым.

білмеймін,

қалай балқыту керек

енді мұз болады

қан

үнсіз вискиді тықылдатады.

бас

барған сайын құмдарға тереңдей түседі.

Әр күн

жек көрушілікпен өмір сүру.

шыдау және күту уақыты

қазір айналадағының бәрі

бәрі менікі,

осы қолдардың жұмысы.

хирург сияқты

анестезиясыз өмірді үзіңіз ...

шыдау және күту уақыты... күту... күту...

қашықтыққа

түтіндей айдап кетті

менікі болғанның бәрі

бірақ олай көрінбеді.

тазалық үшін шайқаста

тек бостық

Мен таптым.

білмеймін,

қалай балқыту керек

енді мұз болады

ұйықтау

түн ортасы қабақтарға тиеді.

тек онда

басымды тынықтыр,

тек олар

мұны жауып тастай аласыз ба

менің төзгісіз.

тек өмір сүру ғана қалды.

едендер, қараңғы едендер

және ешкім...

торлар арасында жел

кеудемдегі үйде...

қашықтыққа

түтіндей айдап кетті

менікі болғанның бәрі

бірақ олай көрінбеді.

тазалық үшін шайқаста

тек бостық

Мен таптым.

білмеймін,

қалай балқыту керек

енді мұз болады