Незачем - Татьяна Зыкина

Пробоиной в твоём бюджете я была, повязкой на глазах

Я ныла о своём, я кровь твою пила, но ты же только за.

Отпускать по адресам, доверять,

Ведь я же «да"сказала, «да"сказала, «да"сказала, на всё сказала

Но, мне не дано, всё предано.

На веретено себя наматывать,

Я сколько могла себя держала-жала,

Но мне не дано и нечего спасать,

Себя задушить руками, руками.

На дно оседать с тобою не дано

И там открывать такие дали-дали,

Не дали ни шанса Боги всё-равно, всё-равно!

Ха!

Я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю.

И вверх по позвонкам

Восстанет ртуть, мне жарко тут кипящий фаренгейт.

Ха!

Я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю.

Я налегке и на совести,

Я не хочу нести все блести моих прости,

Без вести пропали в одеяле, я теряла ощущение реальности.

Да, я на всё сказала тогда,

Нервы не терзала правдой,

Нежность умножала на два,

Эти поцелуи, и на полную луну

Я превращалась в одуревшую, дешёвую, чужую,

Я в платьице сиреневом так врала уверенно,

Я вне подозрения, я — я же сука верная

И жена примерная, я и люблю безмерно я тебя.

Не тебя я не знала, я не знала,

Истребляла себя по подъездам,

Погружала в эту грязь,

В эту грязь, наблюдала чем я стала,

И куда меня свела моя природа-да-да-да.

Ни тебе я сказала, я сказала,

Заполняя пробел на колени я вставала,

Забивала себе я горячее местечко,

В аду бояться нечего,

Я — ведьма бессердечная.

Мен сенің бюджетіңе саңылау болдым, көзін байладым

Мен өзімдікі деп жыладым, сенің қаныңды іштім, бірақ сен бәрің үшінсің.

Мекенжайға жіберу, сенім,

Өйткені, мен «иә» дедім, «иә» дедім, «иә» дедім, бәрін айттым

Бірақ, бұл маған берілген жоқ, бәрі сатқындық.

Өзіңді шпиндельде жел,

Мен өзімді қолымнан келгенше ұстадым, шағып,

Бірақ маған берілген жоқ және құтқаратын ештеңе жоқ,

Өзіңізді қолыңызбен, қолыңызбен тұншықтырыңыз.

Сізбен бірге түбіне түсуге болмайды

Онда мұндай қашықтықтарды ашу үшін,

Әйтеуір, құдайлар мүмкіндік бермеді!

Ха!

Ұшып бара жатырмын, ұшып барамын

Мен, мен ұшып кетемін, ұшамын

Мен, мен ұшып кетемін, ұшамын

Мен, мен ұшып кетемін, ұшамын.

Және омыртқаға дейін

Меркурий көтеріледі, мен мұнда ыстықпын, Фаренгейтті қайнатып жатырмын.

Ха!

Ұшып бара жатырмын, ұшып барамын

Мен, мен ұшып кетемін, ұшамын

Мен, мен ұшып кетемін, ұшамын

Мен, мен ұшып кетемін, ұшамын.

Мен жеңілмін және ар-ұжданыммен,

Мен өзімнің кешірімімнің барлық кереметтерін көтергім келмейді,

Көрпеде сағынып, мен шындықты сезінбей қалдым.

Иә, мен бәрін айттым,

Шындықпен жүйкемді қинаған жоқпын,

Нәзіктік екіге көбейтілді,

Бұл сүйістер, және толық айда

Мен ақымақ, арзан, бөтен адамға айналдым,

Мен сирень көйлекпен сенімді түрде өтірік айттым,

Мен күдіктен тыспын, мен – адал қаншықпын

Ал үлгілі жар, мен сені шексіз жақсы көремін.

Мен сені танымадым, білмедім

Мен өзімді подъездердің бойында қырдым,

Мен бұл балшыққа баттым,

Бұл кірде мен не болғанымды көрдім,

Менің табиғатым мені қайда әкелді-иә-иә-иә.

Мен саған айтқан жоқпын, дедім

Тізедегі бос орынды толтырып, орнымнан тұрдым,

Мен өзіме ыстық нүкте қойдым,

Тозақта қорқатын ештеңе жоқ

Мен жүрексіз бақсымын.