Не тревожь меня до весны - Татьяна Зыкина

лёгкими шагами по траве

до свидания, моя душа

ускользает из губ сухих

лента выдоха, теряя цвет

белым застывала красота

как картинка в календаре

уходя в неживые сны

не тревожь меня до весны

но тихо, тихо, тихо

мне из зеркала велит моя любимая лесная нимфа,

— не гневи Бога, не гневи

посмотри у себя внутри

все ответы там.

ты неси свой груз, сил не жалей

пустоту тащить тяжелей.

уплывать по серой реке

словно островом ледяным

в неизвестные мне моря

географию великих зим

чтоб своей печалью не мешать

никому, кто умеет жить

я не смогу тебе объяснить

не тревожь меня до весны

шөпте жеңіл қадамдармен

қош бол жаным

құрғақ еріндерінен сырғып кетеді

дем шығару таспасы, түсін жоғалту

сұлулық ақ түсті

күнтізбедегі сурет сияқты

жансыз армандарға бару

көктемге дейін маған кедергі жасама

бірақ тыныш, тыныш, тыныш

Менің сүйікті орман нимфам айнадан айтады,

- Құдайды ашуландырма, ашуланба

ішіңізге қараңыз

барлық жауаптар бар.

жүгіңді көтер, күшіңді аяма

қуысты тарту қиынырақ.

сұр өзенмен жүзу

мұз аралы сияқты

маған белгісіз теңіздерге

Ұлы қыстардың географиясы

мұңыңызға кедергі болмас үшін

өмір сүруді білмейтін адам жоқ

Мен саған түсіндіре алмаймын

көктемге дейін маған кедергі жасама