Дзвони - Святослав Вакарчук

Битим шляхом стелиться туман,

З півночі холодний вітер мчить,

На порозі хати чоловік стоїть,

Він заплющив очі та душа не спить.

На руках сліди минулих днів,

На обличчі втомлена печаль,

Аж навколо вітер на хвилину стих

І тоді почути чоловік устиг.

Приспів:

Гей-гей, наші дзвони

Сьогодні задзвонили,

Гей-гей, гей-гей,

Чує вся земля.

Гей-гей, наші дзвони

Сьогодні розбудили

Гей-гей, гей-гей,

Волі немовля.

Ти маленьке немовля, не спи,

Подивись на цей широкий світ,

Будеш в нім щасливим — чоловік сказав

І високо в небо голову підняв.

Приспів.

Гей-гей, наші дзвони

Сьогодні задзвонили,

Гей-гей, гей-гей,

Аж дрижить земля.

Гей-гей, наші дзвони

Сьогодні розбудили

Гей-гей, гей-гей,

Волі немовля…

Тұман соқпақ жолдан шығып,

Солтүстіктен салқын жел соғады,

Үйдің босағасында бір адам тұр,

Көзін жұмып, жаны ұйықтамады.

Қолда өткен күндердің ізі,

Шаршаған мұңның бетінде,

Айналадағы жел бір минутқа басылды

Содан кейін адамның тыңдауға уақыты болды.

Хор:

Эй, эй, біздің қоңыраулар

Бүгін олар қоңырау шалды

Эй эй эй эй

Бүкіл жер естиді.

Эй, эй, біздің қоңыраулар

Бүгін олар оянды

Эй эй эй эй

Воли балам.

Кішкентай балапан ұйықтамадың

Мына кең әлемге қараңызшы

Соған қуанасың, – деді әлгі кісі

Және басын аспанға көтерді.

Хор.

Эй, эй, біздің қоңыраулар

Бүгін олар қоңырау шалды

Эй эй эй эй

Жер дірілдеп жатыр.

Эй, эй, біздің қоңыраулар

Бүгін олар оянды

Эй эй эй эй

Воли балам...