Reminiscencia - Solitario

Soy escritor para evitar ser un suicida

Soy un muerto que está contando su vida

En este mundo tengo muy pocas cosas

Te aseguro que ninguna de ellas se llama alegría

Dame un punto de partida pa' iniciar la despedida

Dame alas para que apague estas llamas al batirlas

Que luego saldré volando

Tan rápido como quien pretende escapar de algo

Me persigue el tiempo, los recuerdos

La mierda de vida que llevo, y esa que no tengo

Estoy llenando mi imaginación de besos

Y aún así no contrarresto los bocados que me llevo

Tengo algo que me arde, como si bailara el fuego

Cuando la ira se desate no habrá que quemar mi cuerpo

Pero trae antorchas de sobra

Que a más de una de esas zorras me las llevo

Qué puta es la vida, y qué rápido pasa

Con lo lento que se viven las penurias

Me sobran los complejos, no la pasta

No me hacen falta alabanzas para que me suba

Más bien necesito que se suba ella

Para que se me bajen todas las penas

Dame un billete pa' ese tren

Ese que lleva a las estrellas

A las que nunca llegaré por lo que parece

Casi 19 y sigo en mis 13 (En mi 13)

Con un sabor a mala suerte que me amarga

No soy un arma, y sin embargo el diablo me carga

Estoy más loco cada día, lo admito

Tengo los ojos pegados, y aún así escribo

Y si tengo más odio que sueño

No me acostaré mientras quede mierda dentro

¿Para qué cerrar los ojos?

Si se me abren los recuerdos

Me voy a quedar con las ganas

De no pensar en nada cada vez que me acuesto

¿Para qué seguir soñando?

Si la vida no es un sueño

El tiempo pasa volando

Y yo sigo intentando cogerle el vuelo

Мен өз-өзіме қол жұмсамау үшін жазушымын

Мен өз өмірін санайтын өлі адаммын

Бұл дүниеде менде өте аз нәрсе бар

Олардың ешқайсысы қуаныш деп аталмағанына сендіремін

Маған қоштасуды бастау үшін бастапқы нүкте беріңіз

Осы жалынды ұрып-соғу арқылы сөндіру үшін маған қанат беріңіз

Содан кейін мен ұшып кетемін

Бір нәрседен қашуға тырысатын адам сияқты

Мені уақыт, естеліктер қуады

Мен жүргізіп жатқан сұмдық, менде жоқ

Мен қиялымды сүйіспеншілікпен толтырамын

Мен әлі күнге дейін алған тістеріме қарсы емеспін

Менде от билегендей күйдіретін бірдеңе бар

Ашу басылғанда, менің денемді күйдірудің қажеті болмайды

Бірақ қосалқы шамдарды әкеліңіз

Мен бұл қаншықтардың біреуінен артық аламын

Өмір деген неткен сұмдық, қалай тез өтіп жатыр

Қиындықтар қаншалықты баяу өмір сүреді

Менде қамыр емес, комплекстер көп

Мені көтеру үшін мақтаудың қажеті жоқ

Маған оның жүруі керек

Осылайша менің барлық қайғы-қасіретім басылады

Маған сол пойызға билет беріңізші

Жұлдыздарға апаратын адам

Мен оған ешқашан жете алмайтын сияқтымын

19-ға таяп қалдым, мен әлі 13-темін (13-те)

Мені ащы ететін бақытсыздықтың дәмімен

Мен қару емеспін, бірақ шайтан мені айыптайды

Мен күн сайын ессізмін, мойындаймын

Менің көзім бір-біріне жабысты, әлі де жазамын

Ал менде арманнан гөрі жек көрушілік басым болса

Ішінде боқ қалғанша мен ұйықтамаймын

Неге көзіңді жұм?

Менің естеліктерім ашылса

Мен қалаумен қала беремін

Мен ұйықтаған сайын ештеңені ойламаймын

Неліктен армандай бересіз?

Өмір арман болмаса

Уақыт ұшады

Ал мен рейске жетуге тырысамын