La Excitación Del Ahorcado - Solitario

Abandonar la somnolencia por mis sueños

Perder el tiempo con promesas

La más débil de todas es la que el propio individuo se designa

Por eso todo ensueño se cimenta sobre ruinas

Quien haya ascendido el último escalón del dolor

Y ahora contemple la vida bajo mi misma visión

Quien haya soportado este estado

Despejara la duda sobre porque eyaculan los ahorcados

El libre pensador anhela la doctrina

Como la sombra de un árbol un cansado senderista

El objetivo del exhausto es su descanso

Aunque el sentido de su empresa se halle en su renuncia

Que no rima una mierda, me la suda

Martillare tus oídos con anti música

No es un ardid para evitar comerme el coco

Aquí tos' sabemos que nadie escribe como este loco

Pero ni loco os doy el gusto

De ver mis grandes letras reducidas a música de tumulto

Podría escribir mierda vacía como tu ídolo

Pero tienes puesto a solitario, recuérdalo

Una de metafísica y dos de veneno

Una de me odio y otra me cago en tus muertos

No cambia el mensaje pero si el destinatario

Recuérdalo puta, tienes puesto a solitario

Admiro al insensato al que la muerte no atormenta

La valentía procede de una irreflexión de la consecuencia

Párate a pensar tal vez si aquello que ves

Travestido como valentía no es más que idiotez

Y a continuación la ilustración de este aforismo

Que hará su comprensión más asimilable y amena

No es proeza tocar la llama con la yema

Si se tiene el desconocimiento de que el fuego quema

Somos marionetas pilotadas por el ego

Hay un solipsista intrínseco incluso en quien niega serlo

Tu propia percepción te hará parecer objetivo

Pero solo es fruto de tu subjetividad como individuo

Quieren enfrentarse ahora al profesor del aula

Contra mi más bien parecen tetrapléjicos del habla

Es normal que se me frustren al no entender mi palabra

Condenados a la imposibilidad de refutarla

No vas a adelantarme ya que vuelo sobre ti

Os follo como consecuencia y nunca como fin

Mi aquiescencia a la ciencia para que al morir

Metan mi cerebro en un tarro como el nardo de Rasputín

Quien busque certezas verá el vacío de la vida

La ilusión pierde el sentido cuando el truco se revela

Por eso ilusionistas me persiguen con la mira

Allí donde se cuecen verdades se fríen las mentiras

Esa última frase vale oro

Oyentes desdichados siéntanse privilegiados

Desde ahora tus oídos son sagrados

Arráncatelos y guárdalos como el tesoro más preciado

En mis obras siempre destacan las frases más sencillas

Por el mero hecho de que son las únicas que pillan

A la mínima complejidad la masa se obnubila

Las mayores letras siempre pasan desapercibidas

El hecho de que me llame genio a mí mismo

No es por egocentrismo ni exceso de virtuosismo

(Si todos entendiesen al genio todos lo serían)

Es la incomprensión popular la que refuerza mi teoría

En el final bonito asesinan a las perdices

Las cosas es mejor que no las analices

Solo hay filósofos auto engañados

No existen filósofos felices

La moral dependerá de quien la mire

Que el humo que te venden no te contamine

(Pervertirás la sociedad)

Es más te diré que tan solo es por eso por lo que vine

Una de metafísica y dos de veneno

Una de me odio y otra me cago en tus muertos

No cambia el mensaje pero si el destinatario

Recuérdalo puta, tienes puesto a solitario

Una de metafísica y dos de veneno

Una de me odio y otra me cago en tus muertos

No cambia el mensaje pero si el destinatario

Recuérdalo puta, tienes puesto solitario

Una de metafísica y dos de veneno

Una de me odio y otra me cago en tus muertos

No cambia el mensaje pero si el destinatario

Recuérdalo puta, tienes puesto solitario

Una de metafísica y dos de veneno

Una de me odio y otra me cago en tus muertos

No cambia el mensaje pero si el destinatario

Recuérdalo puta, tienes puesto solitario

Empecé por desconfiar del escritor

Los libros mienten casi el doble que su autor

Después de todo lo contado

¿Comprendes ahora la excitación del ahorcado?

Менің арманым үшін ұйқышылдықты тастаңыз

Уәделермен уақытты жоғалту

Ең әлсізі - бұл адамның өзі белгілейтіні

Сондықтан барлық армандар қирандыларға негізделген

Кім ауырсынудың соңғы сатысына көтерілді

Ал енді менің көзқарасыммен өмір туралы ойланыңыз

Бұл күйге кім шыдады

Бұл ілулі эякуляцияның неліктен болатыны туралы күмәнді жояды

Еркін ойшыл ілімді аңсайды

Шаршаған саяхатшы ағаштың көлеңкесіндей

Шаршағанның мақсаты - оның демалуы

Сіздің компанияңыздың мағынасы сіздің отставкаңыздан табылғанымен

Бұл рифма емес, мен оны терлеймін

Мен сенің құлағыңды музыкаға қарсы соғамын

Кокос жаңғағын жемеу айла емес

Бұл жынды сияқты ешкім жазбайтынын осы жерде бәріміз білеміз

Бірақ мен саған тіпті ләззат бермеймін

Менің керемет әндерімнің шулы музыкаға айналғанын көру үшін

Мен сенің кумирің сияқты бос сөз жаза алар едім

Бірақ сіз жеке әндесіз, есіңізде болсын

Біреуі метафизика, екеуі у

Біреуі өзімді жек көремін, ал екіншісі сенің өлгеніңді жек көремін

Хабарлама өзгермейді, бірақ алушы өзгереді.

Есіңізде болсын, қаншық, сіз солосыз

Өлім азап көрмеген ақымаққа сүйсінемін

Батылдық салдар туралы ойланбаудан туындайды

Ойлануды тоқтатыңыз, мүмкін сіз көрген нәрсеңіз болса

Батылдық ретінде кросс-дресссерлеу - бұл ақымақтықтан басқа ештеңе емес

Содан кейін бұл афоризмнің суреті

Бұл сіздің түсінігіңізді икемді және жағымды етеді

Жалынға саусақ ұшымен тигізу ерлік емес

Егер сіз оттың жанатынын білмесеңіз

Біз эго басқаратын қуыршақпыз

Тіпті мұндайды жоққа шығаратындарда да ішкі солипсист бар

Сіздің жеке қабылдауыңыз сізді объективті етеді

Бірақ бұл сіздің жеке тұлға ретіндегі субъективтілігіңіздің нәтижесі ғана

Олар қазір сынып жетекшісімен бетпе-бет келгісі келеді

Маған қарсы олар сөйлеудің квадриплегикасы сияқты көрінеді

Менің сөзімді түсінбей ренжіп қалуы қалыпты жағдай

Оны жоққа шығарудың мүмкін еместігіне сотталған

Мен сенің үстіңнен ұшып бара жатқанымда сен мені басып озбайсың

Мен сені соңы ретінде және ешқашан соңы ретінде ұрып-соғамын

Менің ғылымға деген құштарлығым өлгенде

Миымды Распутиннің спикенардындай құмыраға сал

Кім сенімділікке ұмтылса, өмірдің бостығын көреді

Айла ашылғанда иллюзия мағынасын жоғалтады

Сондықтан иллюзионистер мені көзбен қуады

Шындық піскен жерде өтірік қуырылады

Бұл соңғы сөйлем алтынға тұрарлық.

Бақытсыз тыңдаушылар өздерін артықшылық сезінеді

Енді сенің құлағың қасиетті

Оларды жұлып алып, ең қымбат қазына ретінде сақтаңыз

Менің шығармаларымда ең қарапайым тіркестер әрқашан ерекше көзге түседі

Тек солар ғана ұстайтыны үшін

Кішігірім күрделілікте қалың көпшіліктің көңілі қалады

Ең үлкен әріптер әрқашан назардан тыс қалады

Мен өзімді данышпан деп атайтыным

Бұл эгоцентризмге немесе шамадан тыс виртуоздыққа байланысты емес

(Егер әркім данышпандықты түсінсе, бәрі бірдей болар еді)

Бұл менің теориямды күшейтетін танымал түсінбеушілік

Әдемі соңында олар кекіліктерді өлтіреді

Заттарды талдамаған дұрыс

Тек өзін-өзі алдаған философтар бар

Бақытты философтар жоқ

Мораль оған кім қарайтынына байланысты болады

Олар сізге сататын түтін сізді ластамайды

(Сіз қоғамды бұзасыз)

Шындығында, мен тек осы үшін келгенімді айтайын

Біреуі метафизика, екеуі у

Біреуі өзімді жек көремін, ал екіншісі сенің өлгеніңді жек көремін

Хабарлама өзгермейді, бірақ алушы өзгереді.

Есіңізде болсын, қаншық, сен жалғызсың

Біреуі метафизика, екеуі у

Біреуі өзімді жек көремін, ал екіншісі сенің өлгеніңді жек көремін

Хабарлама өзгермейді, бірақ алушы өзгереді.

Есіңде болсын қаншық, сенің жалғыз жұмысың бар

Біреуі метафизика, екеуі у

Біреуі өзімді жек көремін, ал екіншісі сенің өлгеніңді жек көремін

Хабарлама өзгермейді, бірақ алушы өзгереді.

Есіңде болсын қаншық, сенің жалғыз жұмысың бар

Біреуі метафизика, екеуі у

Біреуі өзімді жек көремін, ал екіншісі сенің өлгеніңді жек көремін

Хабарлама өзгермейді, бірақ алушы өзгереді.

Есіңде болсын қаншық, сенің жалғыз жұмысың бар

Мен жазушыға сенбеуден бастадым

Кітаптар авторынан екі есе дерлік өтірік айтады

Бәрін айтқан соң

Асылған адамның толқуын енді түсіндің бе?