В последнем школьном танце - Соль земли

Я видел вас в «Ракете», делал вид, что не заметил,

И в супермаркете мне улыбались ваши дети.

Вы на машине едете мимо, а я иду пешком,

Вспоминаю дуб у школы, как попал в тебя снежком.

Смешно, но мы децл по-позже замутили с тобой.

Я эту бойкую девчонку проводил домой.

Этот подъезд твой по ходу.

Жду после танцев,

Чтоб любоваться, как под твоей походкой листья разлетаются.

Мне не даются твои плечи.

Сентябрь.

Вечер.

Мы идём вдвоём, асфальт калечим

Ты каблуками, а я подошвами,

И вот уже друг друга руками трогаем с дрожью мы.

Пусть будет дождь, пусть волосы твои намокнут,

Ты будешь их сушить, я буду бродить под окнами.

Позже ты мне в прихожей показала грудь,

Сказала: «Будь моим первым!», разделась нервно.

Наверно, я был груб, мы торопились глупо,

Губы пылали алым, что-то с тумбочки упало там,

И вдруг ты стала такой холодной и чужой,

Я был усталый и голодный, и я ушёл.

Шёл снег, мы, как Адам и Ева, прятались от гнева,

И себе врали, что ничего не потеряли,

И вспоминали, как жили дети, зла не ведали.

Куда же мы спешили, что же мы наделали?

Мои семнадцать, твои шестнадцать,

Мы кружим в вальсе в последнем школьном танце.

Мы стали старше.

Чего ещё желать?

Ты замужем за Сашей, а я женат.

И между нами тишина, и так не просто мне помнить,

Как твоё тело летело в белые простыни.

Ты не моя, а я не твой,

Но ведь и ты, бывает, хочешь снова выпускной.

Глазам не веря, я вспомнил бал, на стул упал.

А это чё с тобою за амбал?

Это ты?

Я ничего не перепутал?

И мне не хватит воли… Сколько тебе сегодня?

Всего пятнадцать или твои двадцать пять?

Губы помнят, этого не отнять.

И в ресторане мы за разными столами,

Но ты моя следующий танец весь!

Знаешь, брат, тебе сюда лучше не лезть:

Я её знаю наизусть, так что не суйся.

Мы не родня.

Как ты там без меня?

Вспомнились разом горы Кавказа,

Нева и сила Дона, мои прыжки с балконов.

Твой сон тревожил пьяный мой разговор.

В подъезде вместе будем мы всегда,

И сломанный мой нос это ерунда.

Но разлетелось с треском всё, и аргументы веские

Подружки твои говорили, я слишком дерзкий,

Но уж не тряпка!

В любой схватке

Готов был жизнь отдать!

И что теперь?

Страдать?

Скоро всё встанет на круги своя.

Семья есть семья, а я с ума сошёл.

Целуй меня быстрей, пока он не пришёл!

Это наша песня!

Да вся планета наша!

Мен сені «Зымыранда» көрдім, байқамаған сияқтымын,

Ал сіздің балаларыңыз супермаркетте маған күлді.

Сіз көлікпен келе жатырсыз, мен жаяу келемін,

Мектеп жанындағы емен ағашы, саған қардың қалай тигені есімде.

Бұл күлкілі, бірақ кейін біз сізбен бас тарта бастадық.

Мен мына қызды үйге апардым.

Бұл кіреберіс сіздікі.

Биден кейін күту

Сіздің жүрісіңіздің астында жапырақтардың қалай шашырап жатқанына таңдану үшін.

Мен сенің иығыңды түсінбеймін.

қыркүйек.

Кеш.

Бірге барамыз, асфальтты шаламыз

Сіз өкшелі, ал мен табанмен,

Ал енді дірілдеп бір-бірімізге тиіп жатырмыз.

Жаңбыр жаусын, шашың су болсын

Сіз оларды кептіресіз, мен терезенің астында тентемін.

Кейін сен маған дәлізде кеудеңді көрсеттің,

Ол: «Менің біріншім бол!» деді, қобалжып шешініп.

Мен дөрекі болған шығармын, біз ақымақтықпен асығыс болдық,

Еріндер қызыл түсті күйіп кетті, тумбочкадан бірдеңе құлады,

Кенеттен сіз соншалықты суық және бөтен болдыңыз,

Мен шаршадым, қарным ашты, мен кетіп қалдым.

Қар жауды, біз Адам мен Хауа сияқты ашудан жасырдық,

Ештеңе жоғалтқан жоқпыз деп өздеріне өтірік айтты.

Және олар балалардың қалай өмір сүргенін есіне алды, олар жамандықты білмеді.

Біз қайда асығыс болдық, не істедік?

Менің он жетім, сенің он алты

Біз мектептегі соңғы биде вальс билеп жатырмыз.

Біз қартайдық.

Тағы не қалар едіңіз?

Сіз Сашаға үйлендіңіз, мен үйленгенмін.

Ал арамызда тыныштық орнады, оны есіме түсіру маған оңай емес

Сіздің денеңіз ақ жаймаға қалай ұшты.

Сен менікі емессің, мен сенікі емеспін,

Бірақ сіз де кейде бітіру кешін қайталағыңыз келеді.

Өз көзіме сенбей, доп есіме түсіп, орындыққа құладым.

Ал амбалға мынауың несі?

Бұл сен?

Мен бірдеңені шатастырдым ба?

Ал ерік-жігерім жетпейді... Бүгін нешедесің?

Небәрі он бесте ме, әлде жиырма бесте ме?

Еріндер мұны алып тастау мүмкін емес екенін есте ұстайды.

Ал мейрамханада біз әртүрлі үстелдерде,

Бірақ сен менің келесі биімсің!

Білесің бе, аға, мұнда бармағаныңыз жөн:

Мен оны жатқа білемін, сондықтан ашуланбаңыз.

Біз туыс емеспіз.

Менсіз қалайсың?

Есіме бірден Кавказ таулары түсті,

Нева мен Донның күші, менің балкондардан секіруім.

Ұйқыңды менің мас әңгімем бұзды.

Кіре берісте біз әрқашан бірге боламыз,

Ал менің сынған мұрным бос сөз.

Бірақ бәрі жарылып кетті, ал дәлелдер салмақты

Сенің құрбыларың мені тым ұялшақпын деді

Бірақ шүберек емес!

Кез келген ұрыста

Мен өмірімді беруге дайын едім!

Енді не істеу керек?

Азап шегу?

Көп ұзамай бәрі өз орнына келеді.

Отбасы - бұл отбасы, мен жындымын.

Ол келгенше мені тез сүй!

Бұл біздің ән!

Иә, бүкіл планета біздікі!