The Man from Snowy River - Slim Dusty

There was movement at the station, for the word had passed around

That the colt from old Regret had got away,

And had joined the wild bush horses -- he was worth a thousand pound,

So all the cracks had gathered to the fray.

All the tried and noted riders from the stations near and far

Had mustered at the homestead overnight,

For the bushmen love hard riding where the wild bush horses are,

And the stock-horse snuffs the battle with delight.

There was Harrison, who made his pile when Pardon won the cup,

The old man with his hair as white as snow;

But few could ride beside him when his blood was fairly up

He would go wherever horse and man could go.

And Clancy of the Overflow came down to lend a hand,

No better horseman ever held the reins;

For never horse could throw him while the saddle-girths would stand,

He learnt to ride while droving on the plains.

And one was there, a stripling on a small and weedy beast,

He was something like a racehorse undersized,

With a touch of Timor pony -- three parts thoroughbred at least

And such as are by mountain horsemen prized.

He was hard and tough and wiry -- just the sort that won’t say die

There was courage in his quick impatient tread;

And he bore the badge of gameness in his bright and fiery eye,

And the proud and lofty carriage of his head.

But still so slight and weedy, one would doubt his power to stay,

And the old man said, 'That horse will never do

For a long and tiring gallop -- lad, you’d better stop away,

Those hills are far too rough for such as you.'

So he waited sad and wistful -- only Clancy stood his friend

'I think we ought to let him come,' he said;

'I warrant he’ll be with us when he’s wanted at the end,

For both his horse and he are mountain bred.

'He hails from Snowy River, up by Kosciusko’s side,

Where the hills are twice as steep and twice as rough,

Where a horse’s hoofs strike firelight from the flint stones every stride,

The man that holds his own is good enough.

And the Snowy River riders on the mountains make their home,

Where the river runs those giant hills between;

I have seen full many horsemen since I first commenced to roam,

But nowhere yet such horsemen have I seen.'

So he went -- they found the horses by the big mimosa clump

They raced away towards the mountain’s brow,

And the old man gave his orders, 'Boys, go at them from the jump,

No use to try for fancy riding now.

And, Clancy, you must wheel them, try and wheel them to the right.

Ride boldly, lad, and never fear the spills,

For never yet was rider that could keep the mob in sight,

If once they gain the shelter of those hills.'

So Clancy rode to wheel them -- he was racing on the wing

Where the best and boldest riders take their place,

And he raced his stock-horse past them, and he made the ranges ring

With the stockwhip, as he met them face to face.

Then they halted for a moment, while he swung the dreaded lash,

But they saw their well-loved mountain full in view,

And they charged beneath the stockwhip with a sharp and sudden dash,

And off into the mountain scrub they flew.

Then fast the horsemen followed, where the gorges deep and black

Resounded to the thunder of their tread,

And the stockwhips woke the echoes, and they fiercely answered back

From cliffs and crags that beetled overhead.

And upward, ever upward, the wild horses held their way,

Where mountain ash and kurrajong grew wide;

And the old man muttered fiercely, 'We may bid the mob good day,

NO man can hold them down the other side.'

When they reached the mountain’s summit, even Clancy took a pull,

It well might make the boldest hold their breath,

The wild hop scrub grew thickly, and the hidden ground was full

Of wombat holes, and any slip was death.

But the man from Snowy River let the pony have his head,

And he swung his stockwhip round and gave a cheer,

And he raced him down the mountain like a torrent down its bed,

While the others stood and watched in very fear.

He sent the flint stones flying, but the pony kept his feet,

He cleared the fallen timber in his stride,

And the man from Snowy River never shifted in his seat --

It was grand to see that mountain horseman ride.

Through the stringy barks and saplings, on the rough and broken ground,

Down the hillside at a racing pace he went;

And he never drew the bridle till he landed safe and sound,

At the bottom of that terrible descent.

He was right among the horses as they climbed the further hill,

And the watchers on the mountain standing mute,

Saw him ply the stockwhip fiercely, he was right among them still,

As he raced across the clearing in pursuit.

Then they lost him for a moment, where two mountain gullies met

In the ranges, but a final glimpse reveals

On a dim and distant hillside the wild horses racing yet,

With the man from Snowy River at their heels.

And he ran them single-handed till their sides were white with foam.

He followed like a bloodhound on their track,

Till they halted cowed and beaten, then he turned their heads for home,

And alone and unassisted brought them back.

But his hardy mountain pony he could scarcely raise a trot,

He was blood from hip to shoulder from the spur;

But his pluck was still undaunted, and his courage fiery hot,

For never yet was mountain horse a cur.

And down by Kosciusko, where the pine-clad ridges raise

Their torn and rugged battlements on high,

Where the air is clear as crystal, and the white stars fairly blaze

At midnight in the cold and frosty sky,

And where around the Overflow the reedbeds sweep and sway

To the breezes, and the rolling plains are wide,

The man from Snowy River is a household word to-day,

And the stockmen tell the story of his ride.

Станцияда қозғалыс болды, өйткені сөз айналып кетті

Ескі Өкінішті тайын қашып кетті деп,

Жабайы бұталы жылқыларға қосылды - ол мың фунтқа тұрды,

Осылайша барлық жарықтар дауға  жиналды.

Алыс-жақын станциялардың барлық сыналған шабандоздары

Бір түнде үйге жиналып,

Өйткені бұталылар жабайы бұталы аттар тұрған жерде мінуді жақсы көреді,

Ал қора жылқы жекпе-жекті рахаттана тұқыртады.

Пардон кубокты жеңіп алған кезде өз үйіндісін жасаған Харрисон болды.

Шашы қардай аппақ қарт;

Бірақ оның қаны әжептәуір болған кезде оның қасында аз адам міне алды

Ол ат пен адам баратын жерге баратын.

Clancy of the Overflow қол ұшын беру үшін түсті,

Тізгін ұстаған бұдан артық шабандоз болған емес;

Өйткені ер-тұрман тұрғанда оны ат лақтыра алмайды,

Ол жазықтарға түсу кезінде сапармен жүруді үйренді.

Біреуі кішкентай және арамшөпті аңның үстінде бір жолақ болды.

Ол    жеңіл                           ...

Тимор пониіне  тиіп                                                                        �

Және мысалы, тау аттары қымбаттады.

Ол қатты, қатал және сымбатты болды -- өлемін деп айта алмайтын түрі

Оның шыдамсыз қадамында батылдық бар еді;

Ол өзінің жарқын және отты көзінде ойындық белгісін алып жүрді,

Оның басының асқақ әрі биік күймесі.

Бірақ әлі де аздап, арамшөп, оның күші екеніне күмәнданады,

Ал қарт: «Ол ат ешқашан істемейді

Ұзақ әрі шаршаған жүгіру үшін -- жігіт, тоқтағаныңыз жөн.

Бұл төбелер сіз сияқтылар үшін тым ойлы.'

Сондықтан ол мұңайып, мұңая күтті — оның досы тек Клэнси ғана тұрды

— Менің ойымша, біз оның келуіне рұқсат беруіміз керек,— деді ол;

"Мен оның ақырында қалаған кезде бізбен бірге болатынына кепілдік беремін,

Жылқысы да, өзі де таудан шыққан.

«Ол Қарлы өзеннен, Косциусконың жағасында,

Төбелер екі есе тік және екі есе өрескел болса,

Ат тұяғы қадам сайын шақпақ тастардан от шашатын жерде,

Өзін ұстайтын адам жеткілікті.

Қарлы өзеннің шабандоздары таудағы үйлерін жасайды,

Өзеннің арасында сол алып төбелер өтетін жерде;

Мен алғаш қыдырып                 көп                                                                                            |

Бірақ мен мұндай салт аттыларды әлі еш жерден көрген емеспін.

Сөйтіп ол                             үлкен мимоза  шоғырының                 жылқыларды                                                                 |

Олар таудың маңдайына қарай жүгірді,

Қарт болса: «Балалар, секіруден оларға барыңдар,

Қазір сәнді мініп көрудің қажеті жоқ.

, Клиенс, сіз оларды доңғалып, оларды оңға қарай доңғалаңыз.

Батыл мініп, жігітім, төгілуден ешқашан қорықпа,

Өйткені тобырды көз алдында ұстай алатын шабандоз әлі болған емес,

Бірде олар осы төбелерді басып алса.'

Сондықтан Клиент оларды доңғалаққа мінді - ол қанатта жарысып жатты

Ең жақсы және ең батыл шабандоздар орын алатын жерде,

Ол жүйе атын олардың жанынан жүгіріп өтіп, полигондар шырылдады

Олармен бетпе-бет кездескен кезде қамшымен.

Сосын олар бір сәтке тоқтады, ол қорқынышты кірпік қағып,

Бірақ олар өздерінің жақсы көретін тауын көрді,

Олар қамшының астына өткір және кенеттен соққы берді,

Олар таудың бұталарына ұшып кетті.

Содан кейін шабандоздар терең және қара шатқалдардың соңынан ерді

Найзағайдай сыңғырлаған,

Қамшылар жаңғырықты оятып, олар қатты жауап берді

Төбесінде қоңыздар мен жартастардан.

Жоғары, үнемі жоғары жабайы аттар жолын ұстады,

Тау күлі мен курраджонг кең өскен жерде;

Қарт қатты күбірледі: «Біз тобырға жақсы күн тілейміз,

Ешбір адам оларды екінші жағынан ұстай алмайды.'

Олар таудың шыңына жеткенде, тіпті Клэнси де тартылды,

Бұл ең батылдардың тыныс алуына себеп болуы мүмкін,

Жабайы құлмақ скраб қалың өсті, ал жасырын жер толы болды

Вомбат саңылаулары, және кез келген сырғанау өлім болды.

Бірақ Қарлы өзеннен келген адам пониге басын берді,

Ол қамшысын айналдырып, қуантты,

Ол оны таудан төсегінен құлаған судай жүгірді,

Басқалары қорқып тұрып, қарап тұрды.

Ол шақпақ тастарды ұшырды, бірақ пони аяғын ұстап тұрды,

Ол қадамымен құлаған ағаштарды тазалады,

Қарлы өзеннен келген адам ешқашан орнын ауыстырмады --

Бұл тау аттабын көру үшін үлкен болды.

Жіпті қабықтар мен көшеттер арқылы, кедір-бұдыр және сынық жерде,

Шыңға шығып, тау бөктерінде ол кетті;

Ол қауіпсіз және естілгенше, ол ешқашан көпірді тартқан емес,

Сол қорқынышты құлдыраудың түбінде.

Ол жылқылардың ішінде, өйткені олар одан әрі төбеден шығып,

Ал таудағы бақылаушылар үнсіз,

Оның қамшыны қатты ұрғанын көрдім, ол әлі де олардың арасында болды,

Ол қастерлеу кезінде жарысады.

Содан кейін олар оны бір сәтке жоғалтты, сонда екі тау сайы тоғысты

Диапазондарда, бірақ соңғы көрініс ашылады

Күңгірт және алыс төбеде жабайы жылқылар әлі де жарыс

Қарлы өзеннің адамымен олардың өкшесі.

Бүйірлері көбікпен ағарғанша, ол оларды бір қолмен жүргізді.

Ол қанды ит сияқты олардың ізімен жүрді,

Олар сиырларын тоқтатып, ұрып-соққанша, одан кейін ол бастарын үйге бұрды,

Оларды жалғыз және көмексіз қайтарды.

Бірақ оның таудағы төзімді пониі әрең дегенде тротты көтере алмады,

Ол жамбастан иыққа дейін қан болатын;

Бірақ оның жұлыны әлі де тайсалмады, ал батылдығы отты,

Өйткені тау жылқысы әлі ешқашан бауыр болмаған.

Қарағайлы жоталар көтерілетін Костюскомен төмен қарай

Олардың жыртылған және ойлы-қырлы шайқастары биікте,

Мұнда ауа кристалдай мөлдір және ақ жұлдыздар жарқырайды

Түн ортасында салқын және аязды аспанда,

Ал, Толып жатқан жердің айналасында қамыс сыпырылып, тербеледі

Желге және кең далаға,

Қарлы өзеннің адамы             бүгінгі                                                                                      сөз     бүгінгі                                                                             бүгінгі      сөз           бүгін                                                                     бүгінгі     сөз

Ал малшылар оның міну тарихын айтып береді.