Ah, Forget It - Slim Dusty, Роберт Шуман

I recollect his joining, I liked him from the first,

His smile was everlasting, unquenchable his thirst,

Oh, I ventured once to ask him, what made him take to booze

He muttered «Ah, forget it, I drink because I choose.»

It wasn’t quite an answer, he saw that I’d was hurt,

And hastened to repair things but «ah forget» it first,

«I didn’t mean to snub you», then shook me by the hand,

«A woman, but forget it.»

I said, «I understand.»

Then he shouted me a whiskey, and paid for two or three,

And grumbled «Ah, forget it», when I said, «This one’s on me.»

His heart was like old Phar Laps, as big and just as great,

And many a needy cobber, a helping hand he gave.

When came the day for sailing, to foreign parts unknown,

We all had friends to cheer us, but he was there alone.

Until the grey haired lady, a mothers eyes alight,

Said, «Son, I’ll keep on praying, for you both day and night.»

With «Ah, forget it, mother, those things will be OK»

We stumbled up the gangplank, and so we sailed away.

Well soon the old battalion was fighting in the line,

And you know no finer hero than this old friend of mine,

One night out in the jungle when we had made a break,

I learned just why the digger is the bravest thing God made,

Wounded in the shell hole and wallowing in mire,

The battle stormed around me, with crackling rifle fire

Machine guns loudly stuttered and swept the shell hole rim,

When someone dropped beside me, oh, I knew that it was him.

And his cheery voice was saying, «Buck up, this wars a cow,

But ah, forget it cobber, for I’ll get ya back somehow.»

Despite that mad infernal, he safely brought me through

But not before the other side had badly got him too.

In choking words I thanked him, though dying he would gain,

He said, «Ah gee, forget it, ah, you would have done the same.»

His rugged face was greying, I knew it was the end,

I better man than I am, had died to save his friend.

And when he comes to judgment, Oh, I know just what he’ll say,

«Dear God I am unfitted to tread the holy way.

«I've gone my way unheeding, just lived a life of sin.»

But God the Just will answer, «Forget it, Son, Come in.»

Мен оның қосылуын есіме түсірдім, ол маған алғашында ұнады,

Оның күлкісі мәңгілік, шөлі басылмайтын,

О, мен бірде одан оны ішімдікке не                                                                                                                                                                                                          тедің айналысуге барге айналысте сұрауға сұрап сұрауға сұрап сұрауға мен   |

Ол: «Әй, ұмыт, мен ішемін, өйткені мен таңдадым» деп күбірледі.

Бұл мүлдем жауап болмады, ол менің ренжігенімді көрді,

Жөндеуге асықты, бірақ алдымен оны «ұмыт»

«Мен сені сырласқым келмеді», содан кейін мені қолмен шайқады,

«Әйел, бірақ ұмыт.»

Мен: «Түсіндім» дедім.

Сосын ол маған виски берді де, екі-үш ақшасын төледі,

Мен: «Мынау менікі» дегенде, «Әй, ұмытып кет» деп күңкілдедім.

Оның жүрегі ескі Фар Лапс сияқты үлкен және керемет болды.

Көптеген мұқтаж өрмекші, көмек қолын  берді.

Белгісіз бөгде жерлерге жүзетін күн қашан келді,

Барлығымыздың бізді қуантатын достарымыз болды, бірақ ол жалғыз болды.

Сұр шашты ханым, аналардың көздері жанғанша,

«Балам, мен күндіз-түні сен үшін дұға ете беремін», – деді.

«Әй, ұмыт, анашым, бәрі жақсы болады »

Біз гангпланкті сүріп кеттік, сондықтан біз алыстадық.

Көп ұзамай ескі батальон сапта соғысты,

Сіз менің ескі досымнан артық батырды білмейсіз,

Джунглиде бір түнде, біз үзіліс жасаған кезде,

Мен гигаждың неге Құдай жасаған ең батыл іс-әрекеті екенін білдім,

Снаряд тесігінде жараланып, батпаққа батып,

Жан-жағыма мылтық атылып, шайқас болды

Пулеметтер қатты дірілдеп, снаряд тесігінің жиегін сыпырды,

Қасыма біреу құлаған кезде, оның ол екенін білдім.

Оның көңілді даусы: «Жоқ, бұл сиырмен соғысады,

Бірақ оны ұмытып кет, өйткені мен сені қалай да қайтарамын.»

Сол ессіз тозаққа қарамастан, ол мені аман-есен әкелді

Бірақ қарсы тарап оны да жаман қабылдады.

Тұншығу сөздерінде мен оған алғыс айтамын, бірақ ол қайтыс болғанымен,

Ол: «Әй, ұмыт, сен де солай істер едің», - деді.

Оның дөрекі беті сұр болды, мен мұның соңы екенін білдім,

Мен өзімнен жақсы адаммын, оның досын құтқару үшін өлдім.

Ол үкім шығарғанда, мен оның не айтатынын білемін,

«Құрметті Құдай, мен киелі жолмен жүруге жарамсызмын.

«Мен өз жолымды елемей кеттім, күнәға толы өмір сүрдім».

Бірақ әділ Құдай: «Ұмыт, балам, кір» деп жауап береді.