Die Treuewacht - Siegfried

Das Eisen fest in einer Hand, mein Schicksal in der andern

Hässlich grinst ein fremder Mond in diese dunklen Kammern

Es flüstern tausend Zungen: Tod den Nibelungen!

Es flüstern tausend Zungen: Tod den Nibelungen!

Fern von Weib und Heimatland, in ehrbar Treu verbunden

Schütz ich hier als einsam Wacht den Schlaf aller Burgunden

Wenn Freundschaft schläft, die Treue wacht

Durch tränenreiche Stunden

Wenn Liebe schweigt, die Treue wacht

Und heilt selbst tiefste Wunden

Mein stolzes Herz wiegt zentnerschwer, ich blut aus tausend Wunden

Allein mein Wille hält mein Schwert und mich noch eng umschlungen

Es flüstern tausend Zungen: Tod den Nibelungen!

Es flüstern tausend Zungen: Tod den Nibelungen!

Das Sonnenlicht — es tröstet nicht, der Nebel hat entbunden

Seinem kühlen Kuss entspringt das End der Nibelungen

Wenn Freundschaft schläft…

Бір қолымда темір, бір қолымда тағдырым

Бұл қараңғы камераларда біртүрлі ай шіркін күледі

Мың тіл сыбырлайды: Нибелунгтарға өлім!

Мың тіл сыбырлайды: Нибелунгтарға өлім!

Жар мен атамекеннен жырақта, Абыройлы адалдықпен байланысты

Мен мұнда жалғыздықты барлық бургундиялықтардың ұйқысын бақылағандай қорғаймын

Достық ұйықтаса, адалдық оянады

Көз жасы төгілген сағаттар арқылы

Махаббат үнсіз болса, адалдық оянады

Және тіпті ең терең жараларды емдейді

Мақтанған жүрегім жүз салмақ, Мың жарадан қан кетті

Жалғыз менің еркім әлі күнге дейін қылышымды ұстап тұр және мені қатты құшақтайды

Мың тіл сыбырлайды: Нибелунгтарға өлім!

Мың тіл сыбырлайды: Нибелунгтарға өлім!

Күн сәулесі – жұбатпайды, тұман шықты

Нибелунгеннің соңы оның салқын сүйісінен бастау алады

Достық ұйықтағанда...