El Exilio De Mi Folio - Sharif, Pablo Carrouché

Cuando te quiero no estás

Eres como el humo que por si solo se disuelve sin más

Hoy creo que me crecerán alas

Por fin podré ir volando solo hasta Nunca Jamás

Si, y serás tú quien sepa todo, yo se

Que no necesito más el más mínimo rito de fe

Que todo y nada se demuestra aquí quedándose en pie

Y que en estilo poco pueden competir con monsieur

Y que si me quedo contigo es porque quiero

Haciéndolo descubro ese tesoro

Porque para el alma no hay demoras

Cuando moras por mi corazón, se nota si mejoro, si, siempre que lo decoras

Bebo todos los días de ese ánfora

Como desaforado lanzó algo más amplio, metáforas

Tengo un momento para que se lo regalamos al viento

Y vuelva con judías mágicas

Todo lo que esperes será poco

Todo lo que tiene es que buscar un bonito sitio loco

Y esperar como esperamos un eclipse

Dibujando elipses en síntesis, lo hacemos como poco

Buscando otro sofoco, quiero encontrarte princesa

Pero no conoceré el placer de ser eso tampoco

Dime todo lo que te provoco

Cuando te enfoque con el foco que se enciende si te toco

A veces quieres volver pero ya no puedes

Y cada vez más breve el recuerdo cede, al final ni adrede

Yo tengo la misión de sabotear la división

Pero la ilusión de colorear otra ocasión

Y si no encuentro la felicidad, lo dejo

Por eso nunca cejo, defínelo complejo, es pasión

Consigo siempre una canción

Tengo el ingrediente siempre listo para la acción

Quiero que cojas la que más te guste, será tu elección

Me busques y me guardes cerca de tu corazón

Si, cada aliento, cada latido y sentimiento

Están escondidos esperando su momento

No es infinito el firmamento

Pero no podrás calcular nunca lo que siento

Yo me pierdo en el viento

Si, para llegar a ti, donde estés, si, y meter mis pies dentro

Siempre motivos tengo para estar atento

Pero, si no los cuento es porque me prefiere cuerdo, no?

Y a la primera la vencida, ese es mi lema

Pensar en esquema y no me saques de ese tema

Mira, arrímate, con el calor que doy, abrígate

Y dame más besos de esos, nena, ilumíname

(Sharif)

Sentado en un bar de cualquier parte del planeta

Invoco a mi musa encima de una servilleta

Sé que no es buen sitio para una mujer coqueta

Mas cualquier alivia si la inspiración aprieta

Mira, aquí la realidad no lleva trajes, ni caretas

Zaragoza es mi ciudad, mueve su viento la veleta

De la rara enfermedad del corazón de los poetas

Que les lleva sin remedio a convertir la vida en letra

A mí me gusta cuando escribo sobre un nuevo folio en blanco

Pues mi verso es la semilla que florecerá en su campo

A veces tanto, tanto, tanto, que al final se queda en nada

Y tu tonto, tonto, tonto, otro más de la manada

Que a dolores de titanes traigo tinta de colosos

Versos de colores sinsabores deliciosos

Fumo y toso, yo solo coso versos en la luna

Mientras el humo se esfuma caprichoso

Y si el foso de mi sentir esta vacio pues rompo el papel y callo

Y, me he hecho a dormir a esperar que cante el gallo

Ya no rallo las paredes de las calles con mi nombre

Aunque vivo en, medio de un caos que llaman orden

Soy, de alma frágil, de verso ágil

Un niño viejo con la lagrima fácil y el rap complejo

Como un espejo solo reflejo miradas

Porque yo ya no me dejo engañar por las palabras

Si, aquí arriba solo hay piel y maquillaje

Es debajo donde hace su trabajo el engranaje

De este viejo, viejo traje de poeta moribundo

Que ya no tiene ganas de querer salvar el mundo

Porque, mi rap es triste, pero intenta mejorar

Antes de que la pelona le, venga a devorar

Si te vas a enamorar no pidas explicaciones

Yo solo suelo llorar por amigos y canciones

Así, que si me hablas no me vendas tu discurso, ya

Porque yo ya tengo tablas y aprendí algunos recursos

En el curso de este pulso que se llama vida loca

Suelen decir la verdad los ojos antes que las bocas

Y si quieres puedes ser lo que otros quieren que seas

Un barquito de vapor yendo favor de la marea

Pero, tu y yo sabemos que la realidad es fea

En este mundo Don Quijote mataría a Dulcinea

Niña, no es por la moda, es por la soga que te ahoga

Por lo que toda mi generación se droga

Es por las horas que el triste reloj devora

Y por la sola soledad desoladora

Y yo no sé, si he nacido para arder o he nacido para dar sombra

Yo solo sé que lo que escribo no se compra

Y que en este mundo tibio que aun confunde amor con odio

Yo solo encuentro alivio en el exilio de mi folio

Мен сені сүйгенімде сен жоқсың

Өздігінен еритін түтін сияқтысың

Бүгін мен қанат өсіремін деп ойлаймын

Мен Неверлендке жалғыз ұша аламын

Иә, сіз бәрін білетін адам боласыз, мен білемін

Енді маған иманның ең кішкентай рәсімі керек емес

Мұнда тұру арқылы бәрі де, ештеңе де көрінбейді

Бұл стильде монсьемен бәсекеге түсе алмайды

Егер мен сенімен қалсам, бұл менің қалағаным үшін

Солай отырып, мен сол қазынаны табамын

Өйткені жан үшін кідіріс жоқ

Сіз менің жүрегімде тұрғанда, мен жақсаратынымды көрсетеді, иә, сіз оны безендірген сайын

Мен күнде сол амфорадан ішемін

Жынды сияқты, ол кеңірек нәрсені, метафораларды іске қосты

Менде желге беру үшін бір сәт бар

Және сиқырлы бұршақтармен оралыңыз

Сіздің үмітіңіздің бәрі аз болады

Сізге тек жақсы сайтты табу керек

Біз тұтылуды күткендей күтіңіз

Синтезде эллипс салу, біз кем дегенде жасаймыз

Тағы бір ыстық флеш іздеп, мен сені ханшайым тапқым келеді

Бірақ мен де ондай болу бақытын білмеймін

Сізге себеп болғанның бәрін айтыңыз

Мен сізге тиіп кетсем қосылатын прожектормен назар аударғанымда

Кейде қайтып оралғың келеді, бірақ қайтып оралмайсың

Ал қысқарған сайын жад өз орнын босатады, ақырында әдейі де емес

Менің міндетім дивизияны бұзу

Бірақ басқа жағдайды бояу елесін

Ал бақыт таппасам, тастаймын

Сондықтан мен ешқашан берілмеймін, оны күрделі анықтаңыз, бұл құмарлық

Маған үнемі ән келеді

Менде ингредиент әрқашан әрекет етуге дайын

Сізге ең ұнайтынын алғыңыз келеді, ол сіздің таңдауыңыз болады

Мені іздеп, жүрегіңе жақын ұста

Иә, әр тыныс, әр соққы және сезім

Олар жасырынып, өз сәтін күтеді

Көк аспан шексіз емес

Бірақ сен менің сезімімді есептей алмайсың

Мен желде адасып қаламын

Иә, саған жету үшін, қайда болсаң да, иә, аяғымды ішке кіргізу

Менде әрқашан мұқият болу үшін себептер бар

Бірақ, егер мен оларға айтпасам, бұл сіз мені есі дұрыс деп санағаныңыз үшін, солай ма?

Алғаш рет сәттілік, бұл менің ұраным

Схема бойынша ойланыңыз және мені бұл тақырыптан алыстатпаңыз

Қараңдар, жақында, мен берген жылумен орап алыңдар

Маған осы сүйістерді көбірек бер, балам, мені нұрландыр

(Шариф)

Планетаның кез келген жерінде барда отыру

Мен салфетканың үстіне өз музамды шақырамын

Мен білемін, бұл флирт әйел үшін жақсы орын емес

Оған қоса, шабыт басылған кезде жеңілдетеді

Қараңызшы, бұл жерде шындық костюм немесе маска кимейді

Сарагоса менің қалам, флюгер желмен қозғалады

Ақындардың сирек кездесетін жүрек дертінен

Бұл оларды сөзсіз өмірді хатқа айналдырады

Жаңа бос бетке жазғаным ұнайды

Өйткені менің өлеңім – сенің өрісіңде жайқалатын дән

Кейде соншалықты, соншалықты, соншалықты, ең соңында ол ештеңеге әкелмейді

Ал сенің ақымақ, ақымақ, ақымақ, қаптаманың тағы біреуі

Мен титандардың азабына колоссиден сия әкелетінім

Тәтті мұңды өлең жолдары

Темекі тартамын, жөтелмін, Айға ғана өлең тігем

Түтін ұшқынсыз жоғалып бара жатқанда

Ал егер сезімнің шұңқыры бос болса, қағазды жыртып, аузымды жабамын

Әтештің шақырғанын күтіп ұйықтап қалдым

Мен енді өз атыммен көше қабырғаларын тырнамаймын

Мен тұрсам да, тәртіпсіздіктің ортасында олар тәртіп дейді

Мен, нәзік жанды, ұшқыр өлеңмен

Оңай көз жасы мен күрделі рэпі бар кәрі бала

Айна сияқты мен тек көзқарасты бейнелеймін

Өйткені мен енді сөзге алдануға жол бермеймін

Иә, бұл жерде тек тері мен макияж бар

Төменде беріліс өз жұмысын жасайды

Осы ескі, ескі өліп бара жатқан ақын костюмінен

Оның енді әлемді құтқарғысы келмейтіні

'Себебі менің рэпім мұңды, бірақ жақсартуға тырысыңыз

Таз келмес бұрын жеп қояды

Егер сіз ғашық болғыңыз келсе, түсініктеме сұрамаңыз

Мен әдетте достар мен әндер үшін ғана жылаймын

Сондықтан менімен сөйлессең, маған сөзіңді сатпа

Өйткені менде тақталар бар және мен кейбір ресурстарды үйрендім

Бұл импульс барысында ақылсыз өмір деп аталады

Көздер әдетте ауыздан бұрын шындықты айтады

Ал егер қаласаңыз, сіз басқалар қалағандай бола аласыз

Кішкене пароход толқынмен бара жатыр

Бірақ, сіз бен біз шындықтың шіркін екенін білеміз

Бұл дүниеде Дон Кихот Дульсинияны өлтірер еді

Бойжеткен, сәннен емес, сені суға батыратын арқаннан

Сондықтан менің бүкіл ұрпағым биікке көтеріледі

Мұңды сағаттар жалмап кетеді

Ал жалғыз қаңырап қалған жалғыздықпен

Ал мен жану үшін тудым ба, әлде көлеңке түсіру үшін тудым ба, білмеймін

Мен тек менің жазғанымды сатып алуға болмайтынын білемін

Махаббат пен жек көрушілікті әлі де шатастыратын осы жылы әлемде

Мен фолионы қуғында жүргенде ғана жеңілдік табамын