Los Cuentos - Sharif, El Niño de la Hipoteca

Cuando el suelo se alisó, y a base de tropiezos corregí mi andar

Cuando parecía tan real tu olor y tu sinceridad tan verdad

Me creí tu fábula y bajé la guardia y en un socavón

Una piedra que ya me era familiar me reiteró un trompicón

Y han sido tantas veces que ahora quiero amputarme

Las ganas de sentir, dejar de amarte y de amarme

El corazón desmigajándose como un bizcocho

Soy… Soy un niño de verdad deseando ser Pinocho

Auto-transformándome

Con la piel de madera y la sangre de cera

Auto-transformándome

Soy tu marioneta haz de mí lo que quieras

Mi sonrisa horizontal, mi pena se deshace en forma de serrín

Mi mirada brilla gracias al barniz, te lo juro con mi nariz

Mi conciencia la pisé, inconscientemente y ahora ya no sé

Diferenciar entre lo que está mal o bien, pero así soy mas feliz

Prefiero ser un cuento y a vivir de mis funciones

El escenario es dueño de todas mis emociones

El corazón desmigajándose como un bizcocho

Y soy, soy un niño de verdad deseando ser Pinocho

Auto-transformándome

Con la piel de madera y la sangre de cera

Auto-transformándome

Soy tu marioneta haz de mí lo que quieras

Cuando se acaba el cuento no hay final feliz

No se convierte en cisne este patito feo

La princesa encantada se olvidó de mí

Más me dejó la cicatriz que deja el deseo

Y desde entonces malvivo por las cantinas

Y en este cuento triste no existe ni el bien ni el mal

Las cenicientas que frecuentan las esquinas

No tienen hada madrina ni zapatos de cristal

Y yo me lanzo a devorar la madrugada

Con ganas de morder una manzana envenenada

Más sólo hay gusanos en la fruta del manzano

Y algún que otro fulano con la boca desencajada

Los cuentos ya no son igual que antes

Por eso los besos se nos pudren en la boca

Todos los príncipes son sólo unos farsantes

Y todas las princesas están bastante locas

Transformándome

Mi ropa es de trapo, mis huesos de nylon, zapatos pintados

Transformándome

Mis manos no notan no tengo memoria y ya no me acuerdo de

Tí-tere con canesú

Monigote libre de necesidad

Cuando te aparezcas como una hada azul

No te pediré nada nada

Жер тегіс болған соң, сүрінгеннен кейін мен жүрісімді түзетіп алдым

Сіздің хош иісіңіз шынайы және шынайылығыңыз шынайы болып көрінгенде

Мен сіздің ертегіңізге сеніп, күзетімді түсіріп, шұңқырға түсірдім

Маған бұрыннан таныс тас сүрінуді қайталады

Талай рет ампутация жасағым келеді

Сезуге деген ұмтылыс, сені сүюді және мені сүюді тоқтату

Жүрегі торт сияқты дірілдейді

Мен... Мен Буратино болғанымды қалайтын нағыз баламын

өзін-өзі өзгерту

Ағаш терісімен және балауыз қанымен

өзін-өзі өзгерту

Мен сенің қуыршақпын, менімен қалағаныңды істе

Көлденең күлкісім, мұңым ерітеді үгінді болып

Лактың арқасында көзім жарқырайды, Мұрныммен ант етемін

Ар-ұжданымды басып, санасызда енді білмеймін

Ненің бұрыс, не дұрыс екенін ажыратыңыз, бірақ мен осылай бақыттымын

Мен әңгіме болуды және өз функцияларымнан өмір сүруді қалаймын

Сахна менің барлық эмоцияларымның иесі

Жүрегі торт сияқты дірілдейді

Ал мен, мен Буратино болғанымды қалайтын нағыз баламын

өзін-өзі өзгерту

Ағаш терісімен және балауыз қанымен

өзін-өзі өзгерту

Мен сенің қуыршақпын, менімен қалағаныңды істе

Әңгіме аяқталғанда бақытты аяқталмайды

Мына ұсқынсыз үйрек аққуға айналмайды

Сиқырлы ханшайым мені ұмытты

Көбірек маған қалау қалдырған тыртық қалды

Содан бері мен асханаларда тұрамын

Ал бұл мұңды әңгімеде жақсылық та, жамандық та жоқ

Бұрыштарды аңдып тұратын Золушкалар

Оларда пері бәйбішесі де, шыны аяқ киімі де жоқ

Мен таңды жұту үшін өзімді тастаймын

Улы алманы тістегісі келеді

Алма ағашының жемісінде тек құрттар көбірек болады

Ал аузы шығып кеткен тағы бір жігіт

Әңгімелер бұрынғыдай емес

Сүйіспеншіліктер аузымызда шіриді

Барлық князьдер жай ғана жалған

Және барлық ханшайымдар өте ақылсыз

мені түрлендіру

Менің киімім шүберек, сүйектерім нейлон, боялған аяқ киім

мені түрлендіру

Қолым байқамайды, менің жадым жоқ, енді есімде жоқ

Көбесі бар қуыршақ

тегін қуыршақ керек

Көк пері болып көрінгенде

Мен сенен ештеңе сұрамаймын