Обручённые - Сергей Любавин

Золотая осень, что ты натворила,

Чистотой своею ты меня заговорила.

Дайте мне свободу, я хочу на волю,

С золотыми листьями летать, не зная боли.

Там у моря синего наш серебристый Небуг.

Там у нас такое неземное было небо.

В небе тонкий месяц серебрист и светел,

Будто настоящую, единственную встретил.

Обрученные, обреченные, только влюбленные.

На краю вселенной, на пороге в вечность

Целовать я буду твои молодые плечи.

Так целует нежно лишь высокий берег,

Золотые волны, серебристый Небуг.

Дайте мне свободу, я хочу на волю,

С золотыми листьями летать, не зная боли.

Обрученные, обреченные, только влюбленные.

Обрученные, обреченные, только влюбленные.

Алтын күз, сен не істедің

Тазалығыңмен менімен сөйлестің.

Маған бостандық бер, мен бостандық қалаймын

Ауырсын білмей, алтын жапырақпен самғау.

Міне, көк теңіздің жағасында біздің күміс Небугымыз бар.

Онда бізде аспан болды.

Аспанда жұқа ай күміс және жарқын,

Шынайы, жалғыз кездескендей.

Күйзелді, құрдымға кетті, тек ғашық.

Ғаламның шетінде, Мәңгілік босағада

Мен сенің жас иығыңнан сүйемін.

Тек биік жағалауды ақырын сүйіп,

Алтын толқындар, күміс аспан.

Маған бостандық бер, мен бостандық қалаймын

Ауырсын білмей, алтын жапырақпен самғау.

Күйзелді, құрдымға кетті, тек ғашық.

Күйзелді, құрдымға кетті, тек ғашық.