Thanathan und Athanasia (Neu-Interpretation) - Samsas Traum

Hört, hört, die Nacht schreit um ihr Leben

Weil Thanathan vom Himmel fiel

Nach Sterblichkeit zu streben

Sie zu küssen war sein erstes Ziel

Heut' wird er sie entführen

In das Licht der Casiopaia

Ihre Unschuld dort berühren…

So spricht Thanathan zu Athanasia

Sein Lächeln strahlt so sonderbar:

«Dein Glanz erwärmt mein Innerstes

Dein Feuer läßt mich frieren

Was hinter Deinen Augen liegt

Es wundert mich zu Tode!

Der Tau an Deinen Lippen soll die meinigen verzieren!

«Und durch das Dunkel hallt es:

Vernunft ist nichts!

Gefühl ist alles!

«Sternschnuppen glimmen lauter jetzt

Und spinnen reibungsvoll ein Netz

Von der Sonne Flammenspitzen her zu mir:

Ich sehe Gott in Dir!

In Deinen Schoß will ich die Tränen sähen

Die unentwegt nach Innen liefen!

Kometen will ich weinen

Regen in des Kosmos Tiefen!

"

Die Wahrheit!

Schrei' sie heraus, Du Tor!

Nimm' Deinem Herz die Last!

Und klag' sie so in der Nacht Ohr

Daß deren Schwärze sanft erblaßt:

Der ist ein Narr, der sie nicht stößt

Sie zärtlich in die Tiefe reißt

Und ihr, auch wenn es Furcht einflößt

Einheit von Herz und Seel' beweist!

«Den Engeln möchte ich Flügel stehlen

Um den schnellsten Weg zu Dir zu wählen!

Ein Traum, von dem Du wissen solltest…

Ich kenne Dein Zittern, ich kenne Dein Bangen

Ich sage es nochmals, ich möchte Dich fangen…

Und finde nichts, daß Du nicht fallen wolltest!

Springe, Athanasia, springe herab

Zertrampele meine Liebe für den Tod!

Küsse bis zum Rand mich voller Leben

Und schneid' endlich das Wort mir ab!

Festgeredet steh' ich hier in Not

Es fällt mir nichts mehr ein, was meine Stimme bringt zum Beben!

Der Tag zu hell, die Nacht zu kalt

Der Weg war weit, erhöre mich bald!

"

Länger als zu lange mußte Thanathan noch warten

Er brachte Athanasia die allerschönsten Gaben

Doch wollt' sie weder hören noch sich an seinem Blicke laben!

Er malmte sich das Hirn und materte sich zum Erbrechen!

Thanathan erstarrte und sein Blut tranken die Raben

Selbst der Anblick seines Todes woll’t die Liebe nicht bestechen!

An Athanasias Ängsten mußte Thanathan zerbrechen

Und an seinen bleichen Knochen nagen nunmehr nur noch Ratten!

In Wirklichkeit jedoch ist Thanathan niemals gestorben

Und sie, sie hat ihn stets geliebt, die ganze lange Zeit

Zu seinem kalkulierten Glück ging Thanathan zu weit

Denn egal wie groß das Leiden war, Gott ist auf seinen Seiten

Zwar war er für ein solches Spiel zuvor niemals bereit

Doch Märchen sind für Menschen da, uns Träume zu bereiten

Und Träume sind zum Leben da, die Wahrheit sie begleiten:

So hat er bis zum Letzten Athanasias Gunst erworben

Thanathan und Athanasia, ihr Lächeln strahlt so sonderbar…

Тыңда, тыңда, түн өз өмірін зарлайды

Өйткені танатан аспаннан құлады

Өлімге ұмтылу

Оны сүйу оның бірінші мақсаты болды

Бүгін ол оны ұрлап кетеді

Касиопайя нұрына

Онда сіздің кінәсіздігіңізге қол тигізу ...

Танатан Афаназияға осылай сөйлейді

Оның күлкісі біртүрлі жарқырайды:

«Сіздің нұрыңыз менің жүрегімді жылытады

Сенің отың мені тоңдырады

Көздеріңіздің артында не жатыр

Бұл мені өлгенше таң қалдырады!

Сенің еріндеріңдегі шық менікі болады!

«Ал қараңғылық арқылы ол жаңғырық:

Себебі ештеңе емес!

сезім - бұл бәрі!

«Қазір атқан жұлдыздар жарқырап тұр

Және үйкеліспен торды тоқыңыз

Күннің жанатын кеңестерден маған:

Мен сенен Құдайды көремін!

Құшағыңа көз жасын сепкім келеді

Кім ішке қарай жүгірді!

Мен кометаларды жылағым келеді

Ғарыштың тереңдігінде жаңбыр!

«

Шыны!

Айқайла, ақымақ!

Жүрегіңізден ауыртпалықты алыңыз!

Оның түнгі құлағында жоқтау айт

Олардың қаралығы ақырын жойылады:

Оны итермейтін ақымақ

Нәзіктікпен сізді терең жастайды

Ал сіз, тіпті қорқыныш тудырса да

жүрек пен жанның бірлігі!

«Мен періштелерден қанатты ұрғым келеді

Сізге ең жылдам жолды таңдау үшін!

Сіз білуі керек арман...

Мен сенің діріліңді білемін, қорқынышыңды білемін

Тағы айтамын, сені ұстағым келеді...

Және құлағыңыз келмейтін ештеңе таппаңыз!

Секір, Афанасия, секір

Менің махаббатымды өле-өлгенше тапта!

Өмірге толы мені сүй

Ақырында мені кесіп тастады!

Қатты сөйлеп, мен мұқтаждықта тұрмын

Дауысымды дірілдететін басқа ештеңе ойлай алмаймын!

Күн тым ашық, түн тым суық

Жол ұзақ болды, тезірек тыңдаңыз!

«

Танатан тым ұзақ күтуге тура келді

Ол Афанасияға ең әдемі сыйлықтарды әкелді

Бірақ оның түрін естігісі де, қуанғысы да келмеді!

Миын басып, өзін құстырды!

Танатан қатып қалды, ал қарғалар оның қанын ішеді

Оның өлімін көрудің өзі махаббатты сатып алғысы келмейді!

Танатанды Афанасияның қорқынышы бұзды

Енді оның бозарған сүйектерін егеуқұйрықтар ғана кеміреді!

Шындығында, Танатан ешқашан өлген жоқ

Және ол оны әрқашан жақсы көрді, ұзақ уақыт бойы

Танатанның сәттілігі үшін тым шектен шықты

Өйткені қанша ауыр азап болса да, Алла оның жағында

Рас, ол бұрын мұндай ойынға дайын болмаған

Бірақ ертегілер адамдар бізге арман дайындау үшін бар

Армандар өмір сүру үшін бар, шындық олармен бірге жүреді:

Осылайша ол Афанасияның ықыласына ие болды

Танатан мен Афанасия, олардың күлкілері сондай біртүрлі...