Flügel aus Wachs - Das Wesen des Erzengels - Samsas Traum

Die Ledernen Schwingen zum kampf erhoben,

Strzen meine Heerscharen vom Himmel herab!

Den Schwarz is ihr Blut, und voller Hass ist ihr Atem,

Nach tausenden von Jahren der friede nun stab!

Der weg der Vernichtung ist der Weg in die Freiheit,

Dem Menschen einzig die Seele Gott gab!

Doch niemand soll nunmehr dem Tyrannen dienen:

Er zertretten I’m Staub ich ergreife den Stab!

Ttet Gott und lasst ihn erkennnen!

Strzt ihn herab Sein Thron soll verbrennen!

Lat uns vortan I’m Himmel regieren:

Blutig, grausam, grotesk!

Die weisen gewnder voller Lust wir verzieren,

In ihr nacktes Fleisch unsre Krallen wir graben!

Ergtzung wie ich sie I’m Tod verfhre,

Und sie voller Angst wie die Nachtfalter schlagen!

Der Trspalt zum Himmel, durch ihn fliet der Wein:

Noch verweilen sie in Ehre, doch wir werden sein!

Das blondgelockte Haar, bald schon grau I’m Tod:

Den Phallus I’m Leibe Vergewaltigt die Engel!

Flgel aus Wachs sie sollen zerflieen!

Damit wir daraus ein neues Reich gieen!

Und aus den Wolken sol Engelsblut regnen:

Ich bin die Apocalypse!

Armageddon!

Menschenkinder, Menschenshne, Menscheit, welch Hohn!

Dichter, Denker, euer Denken rinnt davon!

Massenvernichtung und Vlkermord, wahre Liebe ist Misananthrophie!

Blut und Fleisch als Berg vereint, welch polemische Philosophie!

Zu kraftlos zum Kmpfen, zu Feige zum Tten, zu schlecht fr der Welten Lohn!

Zu sterblich fr die Seelen, ihr Sklaven sollt dienen,

An meinen Stiefeln seit ihr der Dreck daran

Ich werde euch zertretten, ich werde euch zermalmen, der Ocean wird euer Grab!

Menschheit, memento moir!

Fr eine Seele seit ihr zu schwach!

Blicke der Angst Sie werden ersticken!

Und aus unrem Leder gewnder wir flicken!

Und mit den Knochen den Rythmus getrommelt!

Der lustige Weg in den Tod!

Wir sind das Schwert, wir sind das Feuer, I’m Himmel tobt der Krieg!

Wir sind die Gerechten, mein ist die Rache, uns gehrt der Sieg!

Wir strzen Gott, und rotten die Menschheit aus,

Der Zustand wie es mal war: wir sind wieder da!

Denn Gott hat uns Geliebt!

Denn Gott hat mich Geliebt!

Күресу үшін көтерілген былғары қанаттар,

Менің әскерлерім көктен құлады!

Олардың қаны қара, тынысы өшпенділікке толы,

Мыңдаған жылдардан кейін бейбітшілік орнады!

Жою жолы – бостандыққа апарар жол,

Адамға тек жанды Алла берген!

Бірақ енді ешкім тиранға қызмет етпеуі керек:

Шаңға батып кетті, таяғын ұстаймын!

Құдайды өлтіріп, оны таныт!

Оны жерге лақтыр, Оның тағысы өртенеді!

Көкте билік етейік:

Қанды, қатыгез, гротеск!

Біз қуанышқа толы дана киімдерді безендіреміз,

Оның жалаңаш етіне тырнақтарымызды қазамыз!

Мен оны өлімге азғырған кезде қызық,

Оларды көбелектер сияқты қорқып, ұрып-соғады!

Шарап ағатын аспанның есігі:

Олар әлі де құрметпен өмір сүреді, бірақ біз боламыз!

Жақында сұр болып өлетін бұйра ақшыл шаш:

Періштелер менің денемдегі фаллусты зорлады!

Балауыздың қанаттары еріп кетеді!

Біз одан жаңа патшалықты құйып алуымыз үшін!

Бұлттардан періштенің қаны жауады.

Мен апокалипсисмін!

Армагеддон!

Адам баласы, адам баласы, адамзат, неткен мазақ!

Ақын, ойшыл, ойың қашады!

Жаппай қыру мен геноцид, шынайы махаббат – мисантропия!

Таудай біріккен қан мен ет, қандай полемикалық философия!

Күресуге дәрменсіз, өлтіруге тым қорқақ, дүниенің сыйына тым жаман!

Жандар үшін өлімші, құлдар қызмет етіңдер,

Менің етігімде кір бар

Мен сені таптаймын, мен сені еземін, мұхит сенің моланың болады!

Адамгершілік, естелік муар!

Сіз жан үшін тым әлсізсіз!

Тұншығып қалатын сияқтысың!

Ал біз киімдерді таза емес былғарыдан жөндейміз!

Және сүйекпен ырғақты соқты!

Өлімге апаратын қызықты жол!

Біз қылышпыз, біз отпыз, Аспанда соғыс жүріп жатыр!

Біз әділбіз, кек менікі, жеңіс біздікі!

Біз Құдайды құлатамыз және адамзатты жойамыз,

Бұрынғы күй: біз қайттық!

Өйткені Құдай бізді жақсы көрді!

Өйткені Құдай мені жақсы көрді!