Dein schönster Augenblick - Samsas Traum

Unter all den schweren Türen

Ohne Ziffern, Namen, Farbe,

Gibt es eine, die ich oftmals auf- und

Zugestoßen habe.

Hinter ihr liegt jenes Zimmer,

In dessen tausend Ecken

Sich die Bilder von der

Allerletzten Nacht mit Dir verstecken:

Wir liebten uns wie Feinde,

Hielten aneinander fest,

Und wachten lang.

Am Morgen starrte ich auf Gleise,

Deren Wege sich nie kreuzen,

Und mir war so bang.

Unter all den vielen Straßen,

Ob in Freiheit, ob gefangen,

Gibt es eine, die ich seit damals

Nie wieder bin gegangen:

Diese Straße heißt «Vergebung»,

Und sie führt in schwere Träume,

In die Täler der Erinnerung,

In leere, dunkle Räume.

Unter all den vielen Märchen,

Die ich Dir jemals erzählte,

Gibt es eines, das seitdem in allen

Märchenbüchern fehlte:

Die Geschichte von der Liebe,

Unbefleckt und unbefangen,

Von dem Mädchen und dem Jungen,

Die zu zweit die Welt bezwangen.

Die Zeit heilt viele Wunden,

Doch im Angesicht der Wahrheit

Heilt sie niemals schnell genug.

Das Herz schlug bis zum Halse,

Wie ein Mörder auf der Flucht

Bestieg ich blindlings meinen Zug.

Und als Vergeltung für ein

Meer aus schwarzem Glück

Galt an diesem Tage mir allein

Dein schönster Augenblick.

Der Klang drei kurzer Worte, der sich

Durch das Glas der Scheibe wand,

Bleibt bis in alle Ewigkeit

Auf meiner Netzhaut eingebrannt.

ich sehne mich zurück, weit vor den

Allerersten falschen Schritt,

In die Sekunde, ab der mir das

Leben aus den Händen glitt,

Zurück in den Moment,

In dem mich selbst die Stille anschrie,

Die Entscheidung, nicht zu bleiben,

Ich verzeihe sie mir nie.

Барлық ауыр есіктердің астында

Цифрсыз, атаусыз, түссіз,

Маған жиі келетіні бар ма

болды.

Оның артында сол бөлме жатыр

Оның мың бұрышында

суреттері

Кеше түнде сенімен жасырынып

Біз бір-бірімізді дұшпандай сүйдік

бір-бірін қатты ұстады

Және ұзақ уақыт бойы сергек болды.

Таңертең мен темір жолдарға қарап отырдым

оның жолдары ешқашан қиылыспайды

Ал мен қатты қорықтым.

Көптеген жолдардың ішінде

Мейлі бостандықта, мейлі тұтқында,

Содан бері менде бар ма

енді ешқашан кетпеді:

Бұл жол «Кешірім» деп аталады.

Және бұл ауыр армандарға әкеледі

Жад аңғарларына

Бос, қараңғы бөлмелерге.

Көптеген ертегілердің ішінде

саған айтқаным

Содан бері әркімнің бойында болған бір нәрсе бар ма

Ертегі кітаптары жетіспейді:

махаббат хикаясы,

мінсіз және бейтарап,

Қыз бен жігіттен

Кім бірге әлемді бағындырды.

Уақыт көп жараларды емдейді

Бірақ шындықтың алдында

Ешқашан оларды тез емдемеңіз.

Жүрегім тамағымда соғып тұрды,

Қашқан қанішер сияқты

Мен пойызыма соқыр отырдым.

Және кек ретінде а

Қара бақыт теңізі

Бұл күні жалғыз маған арналды

сенің ең әдемі сәтің

Бұл үш қысқа сөздің дыбысы

Қабырғаның әйнегі арқылы,

Мәңгілік қалады

Көз торыма күйіп кетті.

Мен ұзақ артқа, алыс бұрын

ең бірінші қате қадам,

Екіншісі, мен мұны істеймін

өмір қолынан сырғып кетті

Осы сәтке оралу

Онда тіпті үнсіздік маған айқайлады,

Қалмау туралы шешім

Мен өзімді ешқашан кешірмеймін.