Das verlorene Kind - Samsas Traum

Zart schimmert Morgenröte auf seinen Wangen

Wiedererlebend, Froyas kraftvolles Herz zu spüren

An Ihrem Busen soll keine Seele bangen

Schöpfender Odem überbracht durch den Frühlingswind

Liebende sich stumm im Tausendknospenmer verführen

Verschenkt den Traum an das erwachende Kind

Mächtig winden sich die wärmenden Strahlen der Mittagssonne

Durch Abels reifende Knochen geschwind

Einlullend, Liebende suhlen sich in ekstatischer Wonne

Nur der Blinde kann über die Mauer des Gartens spähen

Unfaßbar, spielend ihre Zeit verrinnt

Folgend einer dunklen Vorahnung schwimmt

Ohnmächtig der überreifen Herbstfrucht zu widerstehen

Im dem Strom des Lebens zur Dämmerung und wird vergehen

Das verlorene Kind, durch Erkenntnis dem Tode geweiht

Sein eisiges Grab, wo einstmals Feen sangen

Keine Hoffnung kann es ins Licht führen

Errichtet sich selbst das erwachende Kind

Verzweifelt in der Nacht Wahrheit zu erlangen

Ein steinernes Herz kann man nicht rühren

Deshalb im Tode nur ich Frieden find !

Flehend um kalte Küsse, die ihm den Atem rauben

Düstere Begierde, Trost bei den Ahnen zu finden

Doch wenn alles vergeht, so auch seine Sünden

Und wenn alles verbrennt, so niemals sein Glauben

Fortan will es Medusas Wahrheit ertragen

Weil die Liebe ihm ihr Schutzschild lieh

Tausend Wunden, jedoch verzweifelt es nie

Dank der Gabe, mit den Augen eines blinden Kindes zu fragen

Таңның нұры оның бетінде нәзік жарқырайды

Фрояның күшті жүрегін сезіну үшін қайта өмір сүру

Оның кеудесінде ешбір жан қорықпауы керек

Көктемгі жел әкелген тыныс

Ғашықтар бір-бірін мың бүршікте үнсіз еліктіреді

Оянған балаға арманын береді

Түскі күннің жылынатын сәулелері күшті айналып өтеді

Әбілқайырдың жетіліп келе жатқан сүйектерінен жылдам өту

Ғашықтар шаттыққа бөленеді

Бақшаның қабырғасын соқырлар ғана көре алады

Сенгісіз, олардың уақыты ойнақы өтіп жатыр

Қараңғы ескертуге еріп, жүзеді

Шамадан тыс піскен күзгі жемістерге қарсы тұруға дәрменсіз

Таң атқанша өмір ағынында өтеді

Адасып кеткен бала, біліммен өлетін

Оның бір кездері перілер ән салған мұзды моласы

Ешбір үміт оны жарыққа жете алмайды

Өзі оянған баланы тәрбиелейді

Түнде шындықты білуге ​​тырысады

Тас жүректі қозғай алмайсың

Сондықтан мен өлімде ғана тыныштық табамын!

Демін кетіретін суық сүйіспеншіліктерді сұрап

Ата-бабадан жұбаныш табамын деген мұңды тілек

Бірақ бәрі кетсе, оның күнәлары да кетеді

Ал егер бәрі жанып кетсе, оның сенімі ешқашан өртенбейді

Бұдан былай Медузаның шындығына шыдағысы келеді

Өйткені махаббат оған қалқан берді

Мыңдаған жара, бірақ ол ешқашан үмітін үзбейді

Соқыр баланың көзімен сұрау сыйының арқасында