...an Solaris - Samsas Traum

Grau

Und alt

Mein trockenes Auge

Erblickt trüb´ und kalt

Das Loch in der Mauer

Eine Pforte zum Licht:

Aus dunklen Gedanken

Erweckt´s mich…

…nicht?

Strahlen der Jugend auf ledrige Hände

Aus meinen 4 werden schnell 5 feuchte Wände:

Der Spalt wird zur Farbenflut

Entfacht die Traumesglut

Läßt die Erinn´rung auf Flügeln herein…

…zu mir

Der Wind wiegt die Blätter der knorrigen Eiche

Unschuld umspielt goldne Locken

Die Flammen erreichen die Füße nur schwerlich

Der Himmel war blau und Leichtsinn unentbehrlich

Zum Wipfel hinan !

Ernsthaftigkeit weiche!

Nichts bringt kleine Herzen zum Stocken

An kindliche Höhen wagt nur sich heran

Der fliegen, doch besser noch: tief fallen kann

Terra an Solaris!

Ich falle nach Utopia!

Doch bevor die Kindlichkeit in mir versiegelt wurde

Ist die Frage schon gedacht:

Wann habe ich zum ersten Mal gelacht?

Wie Wachs zerfließt der Wald zu Pech

Der Horizont verbiegt sich

Häßlich leblos und erwachsen

Bleibt vom Märchen nichts mehr übrig

Nur die Wahl: Weg oder Klinge?

In mir schlägt ein schwarzer Klumpen

Der die zweite Frage stellen kann:

Was haben wir uns angetan?

Erziehe mich zum Krieg mit Dir

Entziehe mir mein Leben

Wenn ich an meinem Kindbett sitz´

Will ich Dich, Vater, töten

Ich lauf´ am schnellsten, werfe weit

Im Traum bin ich gesprungen

Viel höher als die and´ren

Für ein Loch in Deinen Lungen

Dein Wort schnürt mir die Kehle zu

Ich säg´ an meinen Beinen

Dreifache Fragen stell´ ich Dir

Und breche beide Arme mir:

Wann ist der Sohn gestorben?

Und wann hast Du´s gemerkt?

Wie schrecklich riechen Kinder

Die zur Hölle fahr´n und weinen?

Und manchmal, ja, da sinke ich

Hinab in meinem Ozean

Weil so ein Mensch wie ich es bin

Dem Wellengang nicht folgen kann

Und manchmal sind die Sterne nah

Vom Meeresgrund seh´ ich sie an

Weil ohne Arm´ und Beine ich

Nicht schwimmen, doch ertrinken kann

Сұр

Және ескі

менің құрғақ көзім

Күңгірт және суық көреді

Қабырғадағы тесік

Жарық қақпасы:

Қараңғы ойлардан

Бұл мені оятады ма...

…жоқ?

Былғары қолға жастық нұры

Менің төрт қабырғам тез 5 дымқыл қабырғаға айналады:

Алшақтық түстердің тасқынына айналады

Арманның отын тұтандырыңыз

Еске алу қанатта болсын...

…маған

Самал еменнің жапырақтарын тербетеді

Кінәсіздік алтын бұйраларды сипайды

Жалын аяққа әрең жетеді

Аспан көгілдір және абайсыздық таптырмас еді

Жоғарыға дейін!

байыптылық жұмсақ!

Кішкентай жүректерді ештеңе жараламайды

Балалық биіктерге жетуге тек өзі ғана батылы жетеді

Кім ұша алады, бірақ одан да жақсы: терең құлай алады

Террадан Solarisке дейін!

Мен утопияға түсемін!

Бірақ ішімде перзенттік мөр басылғанға дейін

Сұрақ бұрыннан ойластырылған ба:

Мен алғаш рет қашан күлдім?

Балауыз сияқты, орман да балқытады

Көкжиек қисаяды

Шіркін жансыз, есейген

Ертегіден ештеңе қалған жоқ

Жалғыз таңдау: жол немесе пышақ?

Ішімде бір қара түйір соғады

Екінші сұрақты кім қоя алады:

Біз бір-бірімізге не істедік?

Мені өзіңмен соғысуға тәрбиеле

Менен өмірімді алып кет

Мен баламның төсегінде отырғанда

Мен сені өлтіргім келеді, әке

Мен ең жылдам жүгіремін, алысқа лақтырамын

Түсімде мен секірдім

Басқаларына қарағанда әлдеқайда жоғары

Өкпеңіздегі тесік үшін

Сенің сөзің менің тамағымды тарылтады

Мен аяғымнан көрдім

Мен сізге үш сұрақ қоямын

Және екі қолымды сындырып:

Ұлы қашан қайтыс болды?

Ал сіз қашан байқадыңыз?

Балалар қандай сұмдық иіс шығарады

Кім тозаққа барып жылайды?

Ал кейде, иә, мен батып кетемін

Менің мұхитымда

Өйткені мен сияқты адам

Толқындарға ілесу мүмкін емес

Ал кейде жұлдыздар жақын болады

Мен оған теңіз түбінен қараймын

Өйткені қол-аяғымсыз

Жүзе алмайды, бірақ суға батып кетуі мүмкін