М.А.Е. - Руставели

Мы сами выбираем дороги

По которому идём как слепые котята

Часто меняем разные пороги

На те где нахуй не впёрлись такие ребята.

Мы ищем ответа там, где их нет и не будет,

В наших венах течёт кровь слишком неровно,

Для нас выходными стали серые будни,

А в призыве «Ровняйсь"мы всегда в положении воина.

Окружение наше, из могильных венков и заборов

И в глазах наших сквозь клетки отражается небо.

Мы суть разногласия адвокатов и прокуроров,

Мы эксклюзивное горечь среди сладкого шертвотряпа.

Біз жолдарды өзіміз таңдаймыз

Біз соқыр котят сияқты жүреміз

Біз әртүрлі шектерді жиі өзгертеміз

Бұл жігіттер қыдырмайтын жерде.

Біз жоқ және болмайтын жерде жауап іздейміз,

Біздің тамырымызда қан тым біркелкі ағып жатыр

Сұр жұмыс күндері біз үшін демалыс болды,

Ал «Тең бол» деген үндеуде біз әрқашан жауынгер күйінде боламыз.

Қабір шоқтары мен қоршаулардан бастап біздің ортамыз

Ал біздің көзімізде аспан жасушалар арқылы көрінеді.

Біз адвокаттар мен прокурорлар арасындағы келіспеушіліктердің мәніміз,

Тәтті шырылдағандардың ішіндегі ерекше ащы бізбіз.